«Σταλινισμός: Η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία»

Ο ΝΙΚΟΣ Μπελογιάννη, γιος της ιστορικής φυσιογνωμίας της ελληνικής Αριστεράς και η Αγγελική Κώττη συνυπογράφουν το βιβλίο που αφορά τις μεθόδους και πρακτικές του ηγέτη της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν την περίοδο που όταν τον χειροκροτούσαν στις ομιλίες του, κανείς δεν σταματούσε φοβούμενος ότι θα θεωρηθεί αντεπαναστατική πράξη. Με αφορμή τα περιβόητα photoshop της εποχής (ανερυθρίαστα από τις ιστορικές φωτογραφίες εξαφανίζονταν πρόσωπα που είχαν θεωρηθεί προδότες) σημειώνουν πως αυτό ήταν το τέλος που επεφύλασσε για τους αρνητικούς ήρωες, τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή, ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν.

«Μόνο οι θετικοί ήρωες ήταν αποδεκτοί, γιατί αυτοί ήταν επιδεκτικοί σε κάθε είδους εκμετάλλευση και καπηλεία» σημειώνουν και αναρωτιούνται αν η εκμετάλλευση ηρώων, αγίων, οσιομαρτύρων ήταν εφεύρεση του Στάλιν. Σε ποιο βαθμό η θεολογική του παιδεία τον εφοδίασε με την τεχνογνωσία να επινοήσει μια νέα θρησκεία και μια εκκλησία με τα χαρακτηριστικά κυρίως του Βατικανού, αλλά και πιο πρωτόγονων θρησκειών; Εις τρόπον ώστε η μετάνοια να μετατρέπεται σε αυτοκριτική, ο αφορισμός σε διαγραφή, οι οικουμενικές σύνοδοι σε κομματικά συνέδρια, τα σκηνώματα σε μαυσωλεία. Όσο για την πυρά που έκαψε τον Τζορντάνο Μπρούνο, αντικαταστάθηκε από τους πάγους της Σιβηρίας, όπου καταψύχθηκαν οι βιολόγοι που τόλμησαν να αποκαλύψουν ως απατεώνα τον Λυσένκο. Και πώς ο στοργικός πατέρας κάθε μονοθεϊστικής θρησκείας, ο καλός ποιμένας που νοιάζεται τα τέκνα του, μεταλλάχθηκε σε τιμωρό και φόβητρο, σε εξολοθρευτή των «υπόπτων» ήτοι των διαφωνούντων και των φωναχτά σκεπτομένων εν τέλει, δηλαδή, σε πατερούλη…

Express.gr