Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η μελέτη και η περιοδολόγηση του ελληνικού Μεσοπολέμου δεν μπορεί να ακολουθήσει πιστά τις βασικές κατευθύνσεις που έχουν ακολουθηθεί κατά την εξέταση των μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών της περιόδου από τη διεθνή ιστοριογραφία. Oι λόγοι αυτής της ιδιαιτερότητας είναι αρκετοί, αλλά οι κυριότεροι είναι οι παρακάτω: Πρώτον, ο μελετητής της ελληνικής περίπτωσης είναι υποχρεωμένος να δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στις διαδικασίες επίλυσης του αγροτικού ζητήματος μέσα από τη διανομή των μεγάλων ιδιοκτησιών γης, η οποία ξεκινά κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου (1914-18) και κλιμακώνεται μετά το 1922, μετά την έλευση των μικρασιατών προσφύγων. Aντίθετα, στις βιομηχανικές χώρες της Eυρώπης τα θέματα της γαιοκτησίας είχαν λυθεί πολλά χρόνια πριν. Δεύτερον, η χρονική τομή αφετηρίας του ελληνικού Μεσοπολέμου δεν είναι το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, το 1918, χρονιά που ορίζεται ως έναρξη της ευρωπαϊκής μεσοπολεμικής περιόδου, αλλά το 1922, καταληκτήριο έτος της ελληνικής πολεμικής προσπάθειας στη Mικρά Aσία και αφετηρία μιας νέας εποχής για την ελληνική οικονομία.
Η περίοδος 1922-27 χαρακτηρίζεται από την αποσταθεροποιητική επίπτωση του προσφυγικού ζητήματος και από τη φθίνουσα πορεία της δραχμής. Αντίθετα, από το 1927 ως το 1932 η χώρα μπαίνει σε πορεία ανόρθωσης και σταθεροποίησης του νομίσματος. Η διεθνής οικονομική κρίση του 1929 αγγίζει λίγα χρόνια αργότερα και την Eλλάδα και οδηγεί την κυβέρνηση Bενιζέλου το 1932 να λάβει μέτρα προστατευτισμού και ενίσχυσης της εγχώριας αγοράς. Από το 1936 ως το 1940 η δικτατορική διακυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά επιτείνει τον κρατικό σχεδιασμό στην οικονομία, ενώ παράλληλα προετοιμάζει στρατιωτικά την Ελλάδα για τη νέα μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση που φαινόταν να πλησιάζει απειλητικά....


περισσότερα στο www.xirosg.blogspot.com