«Να γίνει ο κόσμος έγχρωμος ξανά»

Ο Διονύσης Σαββόπουλος φοράει το κοστούμι του παραμυθά και λέει παραμύθια, «Για να γίνει ο χρόνος καινούργιος». Αφηγείται τη «Θεογονία» του Ησίοδου, ένα «καταπληκτικό παραμύθι που μας μιλάει για την αρχή του Κόσμου και το πώς γεννήθηκε ο Χρόνος, έτσι όπως το φαντάζονταν αλλά και το πίστευαν οι παλιοί εκείνοι Ελληνες της εποχής του Ησιόδου, αιώνες πριν έρθει στον κόσμο ο Χριστός». Διασκεύασε το παραμύθι και τους μύθους, μοντάροντας τις πιο ενδιαφέρουσες παραλλαγές τους μέσα σε μια νέα αφήγηση, την οποία παρουσιάζει στις 3, 4, 5, 8, 9, 10, 11, 12 Δεκεμβρίου στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» και 9, 10, 11, 12 Ιανουαρίου 2011 στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σε σκηνοθεσία-χορογραφία Σοφίας Σπυράτου, σκηνικά-κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ. Αρχίζει τη «Θεογονία» όχι με τη διήγηση του Ησιόδου, αλλά με μιαν εκδοχή που μας έρχεται από τους Ορφικούς για τη Νύχτα και το Αβγό, επειδή «μου φάνηκε γοητευτικότερη για το ξεκίνημα».
Στον Διονύση και τον Αντρέα, τα εγγόνια του, αφιερώνει ο Διονύσης Σαββόπουλος την παράσταση «Για να γίνει ο χρόνος καινούργιος», γιατί «μαζί τους εξασκήθηκα. Πολύ με βοήθησαν σ’ αυτό». Είναι λοιπόν μια παράσταση μόνο για παιδιά ή και για μεγάλους; «Είναι για όλους» απαντά. «Μπροστά σε μια αφήγηση που ξετυλίγεται μπροστά μας γεμάτη θαύματα, αφηνόμαστε. Αίρονται σιγά σιγά οι επιφυλάξεις και οι δυσπιστίες. Ξαναγινόμαστε όλοι παιδιά. Δηλαδή καινούργιοι. Γιατί κάθε φορά που επιστρέφουμε εμείς οι μεγάλοι σε μια παλιά συλλογική φαντασία για να τη διηγηθούμε, ξαναβρίσκουμε εκείνη τη διαύγεια κι εκείνο το σφρίγος που κάνει τον χρόνο καινούργιο και τον κόσμο έγχρωμο ξανά».

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ