Μουσείο Μπενάκη:Η συλλογή της ΑΓΕΤ Ηρακλής

Α. Λεβίδης, «Απουλία». Ακρυλικά σε ξύλο, Ημερολόγιο ΑΓΕΤ Ηρακλής 2000.

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Σπύρος Βασιλείου, Δημήτρης Γαλάνης, Γιάννης Σπυρόπουλος, Παναγιώτης Τέτσης, Αλέκος Λεβίδης, Γιώργης Βαρλάμος, Δημήτρης Μυταράς, Αλέκος Φασιανός… και ο κατάλογος συνεχίζεται. Περισσότεροι από 60 είναι οι Έλληνες καλλιτέχνες, έργα των οποίων απαρτίζουν τη συλλογή έργων τέχνης της ΑΓΕΤ Ηρακλής.
Μια συλλογή που για τα επόμενα 19 χρόνια παραχωρείται στο Μουσείο Μπενάκη το οποίο αναλαμβάνει το δύσκολο όσο και φιλόδοξο έργο της όσο το δυνατόν πληρέστερης αξιοποίησης και ανάδειξής της.
Η συλλογή περιλαμβάνει 1.475 έργα, τα οποία δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για να κοσμήσουν τα ετήσια ημερολόγια που εκδίδει η εταιρεία από το 1956, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στα ημερολόγια για τους καλλιτέχνες, γραμμένα από γνωστούς τεχνοκριτικούς, ιστορικούς της τέχνης και πνευματικούς ανθρώπους, παλαιότερους και σύγχρονους, όπως η Νίκη Γουλανδρή, ο Άγγελος Δεληβορριάς, ο Μαρίνος Καλλιγάς, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ο Στέλιος Λυδάκης, ο Ευγένιος Ματθιόπουλος, η Όλγα Μεντζαφού-Πολύζου, ο Δημήτρης Παπαστάμος, ο Μάνος Στεφανίδης, η Αθηνά Σχινά και ο Χρύσανθος Χρήστου.
Μια πρώτη γεύση της συλλογής της ΑΓΕΤ θα πάρει το κοινό το φθινόπωρο του 2011, οπότε και προγραμματίζεται η διοργάνωση μιας μεγάλης έκθεσης στο κτίριο της οδού Πειραιώς. Στην έκθεση αυτή θα παρουσιαστούν, με χρονολογική σειρά, έργα από όλα τα ημερολόγια, έτσι ώστε να αναδειχθεί ο πλούτος και η ευρύτητα της συλλογής, αλλά και ο καθοριστικός ρόλος που διαδραμάτισαν τα ημερολόγια στη γνωριμία του ευρύτερου κοινού με τη νεοελληνική τέχνη. Σε ετήσια βάση, θα ακολουθήσουν θεματικές εκθέσεις με έργα από το πλούσιο υλικό της συλλογής.

Μια συλλογή μέσα στη συλλογή
Πολλές είναι οι πτυχές αυτής της συλλογής που προσελκύουν το ενδιαφέρον των ιστορικών της τέχνης. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το ημερολόγιο του 1958, το οποίο περιλαμβάνει έργα χαρακτικής. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται δύο εντυπωσιακά τοπία του Ευθύμη Παπαδημητρίου, το ένα από τα Φηρά της Σαντορίνης και το άλλο από την Αττική, το γιαπί του Αλέξανδρου Κορογιαννάκη, ένα από τα έργα που τον καθιέρωσαν ως τον κατεξοχήν ρεαλιστή χαράκτη του ανθρώπινου μόχθου, ένα από τα λίγα χαρακτικά του Χρήστου Δαγκλή όπου απεικονίζεται τοπίο, όπως επίσης και η γνωστή ξυλογραφία του Γιώργου Μόσχου η γειτονιά του Λύτρα στον Πύργο της Τήνου.
Επίσης, περιέχονται σημαντικά χαρακτικά του Δημήτρη Γιαννουκάκη, του Κώστα Γραμματόπουλου, του Γιώργη Βαρλάμου, του Γιώργου Βελισσαρίδη, της Βάσως Κατράκη, του Λάμπρου Ορφανού, του Επαμεινώνδα Νίκολη, και τέλος μία χαλκογραφία του Νίκου Βεντούρα με θέμα τον Πειραιά.
Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Παπαχρίστου, τα έργα αυτά «αποτελούν μια μικρή, αλλά σπουδαία συλλογή που φανερώνει τον πλούτο της νεοελληνικής χαρακτικής. Το σύνολο αυτό, αποτελεί μια καταγραφή ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής χαρακτικής μέχρι τότε και η δημοσίευσή του επιτυγχάνει και να την παρουσιάσει ως ισότιμο καλλιτεχνικό είδος με τη ζωγραφική, κάτι που καθόλου αυτονόητο δεν ήταν για την εποχή εκείνη».


Β.Η.
αρχαιολογία on line