ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ : «Δεν τα φάγαµε όλοι µαζί, αλλά όλοι µαζί ψηφίσαµε»

Του Μανώλη Πιµπλή
«Δεν τα φάγαµε όλοι µαζί, αλλά όλοι µαζί ψηφίσαµε» λέει ο συγγραφέας σε κουβέντα µε το κοινό, µε το οποίο συνοµίλησε για τα βιβλία του και την οικονοµική κρίση που µας ταλανίζει
«Η διαφορά ανάµεσα στην ψωροκώσταινα και την πλουτοκώσταινα είναι ότι η πλουτοκώσταινα δεν έχει πολιτισµό ενώ η ψωροκώσταινα είχε» έλεγε ο Πέτρος Μάρκαρης. «Ας µην ξεχνάµε τι αναδείχθηκε την περίοδο της ψωροκώσταινας στα γράµµατα και τις τέχνες: Σεφέρης, Ρίτσος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις και τόσοι άλλοι. Ο λόγος είναι ότι η φτώχεια της ήταν αληθινή ενώ ο πλούτος της πλουτοκώσταινας ήταν ψεύτικος». Ο δηµοφιλής συγγραφέας – όχι µόνο στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως η Γερµανία και η Ισπανία – αστυνοµικών µυθιστορηµάτων όπως το «Ο Τσε αυτοκτόνησε» και τα πρόσφατα «Ληξιπρόθεσµα δάνεια» συνάντησε το κοινό στο «Gazarte» µε οικοδεσπότες – σε δηµοσιογραφικό ρόλο – τη Λίνα Νικολακοπούλου και τον Αρη Σκιαδόπουλο.

Σε ερώτηση από το κοινό, αν υπήρχε δόλος στο γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση µας έδινε τόσα χρόνια χρήµατα χωρίς να ελέγχει το πού πήγαιναν, ο Πέτρος Μάρκαρης σηµείωνε ότι «δεν είµαστε πια και τόσο σηµαντική χώρα για να θέλουν να µας καταστρέψουν».

Και πρόσθεσε: «Εχουν και αυτοί ευθύνες που δεν έκαναν τους απαιτούµενους ελέγχους αλλά µέχρι εκεί. ∆εν το έκαναν γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν ή γιατί δεν είχαν τους µηχανισµούς. Από εκεί και πέρα όµως, δεν λύνεις τα προβλήµατά σου εναποθέτοντάς τα στον κηδεµόνα σου. Αλλοτε ρίχναµε τις ευθύνες στον άλλο µας κηδεµόνα, το κράτος, τώρα τις ρίχνουµε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρέπει να γίνουµε σκληροί µε τον εαυτό µας. Εµείς, όταν µπήκαµε στο ευρώ, πετάξαµε περιχαρείς, µαζί µε την ψωροκώσταινα και τη δραχµή.

Οι Γερµανοί όµως θρηνούσαν το µάρκο και οι Γάλλοι το φράγκο. Οχι, βέβαια, ότι συµφωνώ πως “όλοι µαζί τα φάγαµε”. Η δήλωση αυτή µε βρίσκει εντελώς αντίθετο. Από την άλλη όµως, “όλοι µαζί ψηφίσαµε”».

Η εκδήλωση άρχισε µε τη Λίνα Νικολακοπούλου να κάνει ειδική αναφορά στον Μανώλη Ρασούλη και τον Αρη Σκιαδόπουλο να προσθέτει ότι η ΕΡΤ, όπως έγραψε ο ίδιος ο Ρασούλης στον Λευτέρη Παπαδόπουλο (στις «Ματιές» των «ΝΕΩΝ»), του έκοψε την εκποµπή και µαζί τα 1.280 ευρώ που κέρδιζε από αυτή. Για να αποδειχθεί ξανά, όπως είπε, ότι είµαστε «τόπος αχάριστος».

Κρατική αδιαφορία
«Είναι πολλά τα παραδείγµατα αδιαφορίας ή και επιθετικότητας που δείχνει το κράτος προς ανθρώπους του πολιτισµού» σχολίασε ο Πέτρος Μάρκαρης. «Κάθε νέα πράξη αγνωµοσύνης δεν λειτουργεί ως επιβεβαίωση αλλά ως υπενθύµιση» τόνισε. «Ο πολιτισµός είναι ένα κύριο πιάτο που οι έλληνες πολιτικοί το σερβίρουν ως επιδόρπιο. Αν έχεις χορτάσει τρώγοντας άλλα πιάτα, τότε µπορεί και να µην το φας, παίρνοντας µόνο καφέ. Αν πάλι έχεις οικονοµικά προβλήµατα, ως επιδόρπιο που το έχεις, είναι το πρώτο που κόβεις».

Το ενδιαφέρον του κοινού για τη σύγχρονη ελληνική κρίση που πραγµατεύεται άλλωστε και το τελευταίο µυθιστόρηµα του Πέτρου Μάρκαρη ήταν µεγάλο. «Είχα προϊδεάσει το κοινό και στον “Τσε”» είπε. «Βλέποντας την αλόγιστη σπατάλη την εποχή της Ολυµπιάδας, έλεγα ότι δεν θα µας βγει σε καλό. Επρεπε τουλάχιστον να φτιάξουµε λυόµενες κατασκευές, όπως η Βαρκελώνη, για να µην τις συντηρούµε µετά».

Στον ψυχαναλυτή
«Υπάρχει ένα εθνικό πένθος και απουσιάζει το στοιχείο του θυµού» είπε ο Αρης Σκιαδόπουλος και ο Πέτρος Μάρκαρης σχολίασε ότι είµαστε αυτήν τη στιγµή σαν έναν ασθενή που καταφεύγει στον ψυχαναλυτή γιατί τα έχει χαµένα. «Συνήθως κάποιος περνάει ωραία την ηµέρα και το βράδυ που ξαπλώνει ενδεχοµένως να δει έναν εφιάλτη. Η Ελλάδα ζούσε µέσα σε ένα ροζ όνειρο και µια µέρα ξύπνησε σε έναν εφιάλτη. Υπάρχει όµως και ένα θέµα διαχείρισης του ασθενούς από τον γιατρό. Οταν στην αρχή τού δίνεις αντιφλεγµονώδη και του λες ότι θα του περάσει και µετά, σταδιακά, φτάνεις να του δίνεις χηµειοθεραπεία, πώς θέλεις αυτός ο ασθενής να συνέλθει; ∆εν πρέπει να τον καθησυχάζεις, πρέπει να τον ανησυχήσεις για να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους». «Ναι, αλλά τον γιατρό εµείς τον φέραµε στο σπίτι» σχολίασε η Λίνα Νικολακοπούλου. «Και στο µεταξύ χάνεται µια γενιά» είπε ο Αρης Σκιαδόπουλος. «∆ύο» πρόσθεσε ο Πέτρος Μάρκαρης. «Γιατί µε τη µία πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις, ή ανά επτά αύριο, αφήνουµε νέους µε πτυχία χωρίς δουλειά, που µάλιστα δεν καταγράφονται ως άνεργοι.

Και όχι µόνο δεν τους δίνουµε δουλειά, αλλά τους φορτώνουµε και µε χρέη για τα δισέγγονά τους. Στη Γερµανία ήταν το Οµοσπονδιακό ∆ικαστήριο που επέβαλε στις κυβερνήσεις όλα τα δάνεια του κράτους να εξοφλούνται σε πέντε χρόνια. Με το σκεπτικό ότι δεν είναι δυνατόν να δανείζεται ένας κρατικός αξιωµατούχος µε την εύκολη σκέψη ότι το δάνειό του θα το εξοφλήσουν οι επόµενοι, δηλαδή τα παιδιά µας».
«Ο πολιτισµός είναι ένα κύριο πιάτο που οι έλληνες πολιτικοί το σερβίρουν ως επιδόρπιο»

«Ξεκληριστήκαµε για ένα διαµέρισµα»

«Μιλάµε συχνά για “υποβάθµιση” των συνοικιών του κέντρου της Αθήνας... Η αλήθεια είναι όµως ότι δεν υποβαθµίστηκαν, εγκαταλείφθηκαν. Οι ίδιοιοι Αθηναίοι εγκατέλειψαν τις ωραίες αυτές συνοικίες µαζικά για τα προάστια. Στα προσφυγικά της Νέας Ιωνίας είναι όµως σήµερα πολύ ωραία να περπατάει κάποιος. Γιατί εκείοι πρόσφυγες αγάπησαν τον τόπο που τους δόθηκε» έλεγε ο Πέτρος Μάρκαρης. «∆εν πρέπει να ξεχνάµεότι οι συνθήκες και εκεί και στο ∆ουργούτι ήταναπαράδεκτες» σηµείωνε ο Αρης Σκιαδόπουλος. «Πράγµατι», απάντησε ο Πέτρος Μάρκαρης. «Αλλά και το πάθος της πολυκατοικίας ήταν καταστροφικό. Οι Αθηναίοι “ξεκληρίστηκαν” για να µπουν στο διαµέρισµα. Οσοι έµειναν όµως στα παλιά σπίτια της Νέας Ιωνίας σήµερα τα συντηρούν άψογα. Οι Αθηναίοι, πάντως, δεν αγαπήσαµε την Αθήνα. Και θα σας πω κάτι: µια πόλη είναι ωραία όταν δεν ντρέπεται για την ασχήµια της.

Οταν δεν φτιασιδώνεταιγια να γίνει κάτι άλλο. Ο καταλανός συγγραφέας Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλµπάν είχε πολύ στενοχωρηθεί όταν, για χάρη των Ολυµπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης, γκρεµίζονταν “άσχηµα” κτίρια, αυτά που ο ίδιος θεωρούσε ως “ψυχή της πόλης”».
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ