«Φαίνεται η πούντα του Σεραγιού και η Αγια-Σοφιά»

Ο Σεφέρης επισκέφτηκε 14 φορές τη Κωνσταντινούπολη. Το 1951 φεύγοντας σημειώνει στο ημερολόγιο του: «Αποχαιρέτησα την Πόλη το μεσημέρι, όχι χωρίς καημό-δεν την είδα όσο θα ήθελα».



∆ευτέρα, 19 Σεπτέµβρη 1949
«Το σπίτι όπου κατεβήκαµε (το Προξενείο) είναι ένας απόστρατος Λαβύρινθος. Από τα µεσηµβρινά παράθυρα φαίνεται η πούντα του Σεραγιού και η Αγιά-Σοφιά. Από τα βορινά βλέπεις κάποτε µια τρελλή γριά, ξέστηθη, που ορύεται σε ξένες γλώσσες. Μου είπαν πως είναι Αρµένισσα. Πρώτος εγκάτοικος τούτου του σπιτιού, ένας πατριάρχης Ιεροσολύµων.

Σηµερινό αποτέλεσµα: για να πας στο µπάνιο, περνάς από το παρεκκλήσι του πατριάρχη. Ο γάτος, ένας ωραίος γκρίζος γάτος, είναι µουνουχισµένος: “Λιγότεροι µπελάδες”, εξηγούν». Σάββατο, 26 Αυγούστου 1950
«Η Σµύρνη έχει χάσει τον ίσκιο της· η Πόλη τον κρατάει ακόµη· το αποθυµά κανείς αυτό στην ξέσκεπη Ανατολή. Το ξενοδοχείο εδώ («Pera Palace») είναι ό,τι πρέπει να είναι για την Πόλη: αποµεινάρια ετοιµόρροπα παλιάς πολυτέλειας.

Η φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρέν, ήταν η πρώτη ελληνίδα δημοσιογράφος. Γνώρισε την Πόλη μέσω του συζύγου της, του Κωνσταντινοπολίτη Ιωάννη Παρέν.


Το παράθυρό µας βλέπει προς τον Κεράτιο, όπου βασίλεψε ο ήλιος. Τώρα στη θάλασσα καλοί τόνοι µολυβιού. Στο πρώτο πλάνο ένας ξελεπιασµένος τρούλος σύγχρονης οικοδοµής.

Μπροστά στον τρούλο, ένας άνθρωπος µε πιτζάµες “καραδοκεί” (στο παράθυρο, δεύτερο πάτωµα)· ξαφνικά, βγάζει ένα καλάθι και το κατεβάζει. Από κάτω ο µανάβης ρίχνει ένα µάτσο χόρτα. Ο άνθρωπος τραβά γρήγορα το σκοινί, σα να τσίµπησε το ψάρι, και κλείνει γρήγορα το παράθυρο. Θέαµα που είδα πολλές φορές στους δρόµους της Πόλης. Αυτοί οι άνθρωποι µε τα καλάθια µου κάνουν την εντύπωση φυλακισµένων.

“Ποτέ δεν είδα τέτοιο πράµα στον αιώνα µου (=στη ζωή µου)”, έλεγε χτες ο σοφέρ· είναι Κωνσταντινοπολίτης».

Αποσπάσµατα από τις «Μέρες» του Γιώργου Σεφέρη.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ