Φεστιβάλ Βερολίνου: Ερωτας στα Μετέωρα

Εντύπωση προκάλεσε η ταινία του Σπύρου Σταθουλόπουλου που αναφέρεται στο δίλημμα ενός μοναχού και μιας μοναχής
«Νομίζω ότι στην καρδιά τους τα «Μετέωρα» λένε ότι στις σκοτεινές στιγμές που ζούμε αυτή την περίοδο, η απελπισία δεν είναι επιλογή. Είμαστε τυχεροί που βρισκόμαστε ανάμεσα στους ζωντανούς και ως ζωντανοί έχουμε το χρέος να μην το βάλουμε κάτω και να προχωρήσουμε».


Με αυτά τα λόγια ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Μετέωρα», ηθοποιός Τέο Αλεξάντερ, συνόψισε όχι μόνον την γνώμη του για την ταινία αλλά και την θέση του για ολόκληρη την Ελλάδα. Και το έκανε μιλώντας σε δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο, την Κυριακή το μεσημέρι, στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου του φεστιβάλ Βερολίνου, λίγο μετά την δημοσιογραφική προβολή των «Μετεώρων» στην κατάμεστη αίθουσα Μπερλινάλε Πάλαστ. Εκεί όπου η ταινία δέχθηκε ένα θερμό χειροκρότημα.

Στο πάνελ των συντελεστών βρισκόταν επίσης η Ταμίλα Κουλίεβα που πρωταγωνιστεί στην ταινία, ο συν-σεναριογράφος των «Μετεώρων» Ασημάκης «Αλφα» Παγίδας και στην άκρη, ο Σπύρος Σταθουλόπουλος, ο σκηνοθέτης, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του, έχει καταφέρει εδώ και μερικά χρόνια να ακολουθεί σταθερά βήματα ανόδου στο διεθνές κινηματογραφικό τοπίο (η πρώτη ταινία του «PVC 1» είχε εντυπωσιάσει στο φεστιβάλ των Κανών).

Ο Τέο Αλεξάντερ αναφέρθηκε για την δυσάρεστη στιγμή που αυτή την εποχή ζει η Ελλάδα, για την οποία όμως μίλησε και ο Σταθουλόπουλος. «Ο καθένας έχει την άποψή του για την κρίση» είπε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης ο οποίος γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά σύντομα έφυγε για την Κολομβία από την οποία κατάγεται η μητέρα του. «Εγώ μπορώ να είμαι αντικειμενικός μόνον όταν ακούω τα όσα γίνονται μέσα στο ίδιο μου το σπίτι όποτε έρχομαι στην Ελλάδα. Τα μέτρα λιτότητας έχουν επηρεάσει τους πάντες σε αυτήν την χώρα, γεγονός που βίωσα στο σπίτι μου. Η σύνταξη της γιαγιάς μου έμεινε η μισή. Γι’ αυτό και αποφάσισα να της δώσω έναν ρόλο στην ταινία» κατέληξε προκαλώντας αρκετά γέλια στην αίθουσα.

Ενα από τα χαρακτηριστικά της ταινία είναι ότι έχει και κινούμενο σχέδιο (φωτογραφία δεξιά).


Τα «Μετέωρα» μιλούν για την απελπισία όσο και την ελευθερία. Τι μπορεί να κάνει ένας μοναχός (Αλεξάντερ) όταν βρίσκεται στο δίλημμα της πίστης και της αφοσίωσης προς τον θεό και τον έρωτα για μια γυναίκα, μια μοναχή (Ταμίλα Κουλίεβα); «Οι ορθόδοξοι μοναχοί πιστεύουν ότι είναι δικαίωμά τους να επιλέξουν ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουν αν βρεθούν σε αυτό το δίλημμα» είπε ο Σταθουλόπουλος. «Η ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα στην πνευματική ύπαρξη και στην ζωή του ατόμου. Η ψυχή του ανθρώπου αναζητεί την αγάπη ανάμεσα στο πιο ψηλό επίπεδο, αυτό που βρίσκεται κοντά στον θεό και στον πιο χαμηλό που είναι ο κόσμος των θνητών».

Η τοπογραφία των Μετεώρων έπαιξε μεγάλο ρόλο στην συγγραφή του σεναρίου. Ο σκηνοθέτης τα είδε για πρώτη φορά όταν ήταν παιδί μέσα από το παράθυρο ενός αυτοκινήτου. Το θέαμα τον σκλάβωσε και η εικόνα των Μετεώρων δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του, ακόμα και όταν πια βρισκόταν στην Κολομβία.

Η σκέψη του Σταθουλόπουλου πάντως, είναι εξαιρετικά σύνθετη και αυτό το βλέπεις όταν μιλά για τον συνδυασμό που βρίσκει ο ίδιος ανάμεσα στην κατάσταση της Ελλάδας και την ταινία του. «Η ταινία μιλά για μια κοινότητα αλλά και για την θέση του ατόμου σε αυτήν» είπε συγκεκριμένα ο Σταθουλόπουλος. «Αν βάλουμε στην θέση της ορθόδοξης κοινωνίας των Μετεώρων την Ευρωπαϊκή Ενωση και αν βάλουμε στην θέση του μοναχού την Ελλάδα, τότε βλέπουμε αμέσως την αντιστοιχία. Υπάρχει μια σκηνή κατάρρευσης στην ταινία που μπορεί να μεταφραστεί ως κατάρρευση της Ευρώπης».

Τέλος, εύθυμη νότα στην συνέντευξη Τύπου έδωσε η παρουσία μιας παλιάς καθηγήτριας του Σταθουλόπουλου στη Νέα Υόρκη. Οταν του συστήθηκε η καθηγήτρια εκείνος την θυμήθηκε αμέσως. «Α, κυρία Μαριαλένα, μου είχατε βάλει ένα F!» της είπε ο Σταθουλόπουλος για ένα χαμηλό βαθμό του. «Ναι γιατί ήσουν διαρκώς στο τηλέφωνο» του απάντησε εκείνη. «Αλλά τώρα είμαι τόσο υπερήφανη για σένα».
ΤΟ ΒΗΜΑ