Σεξ επί σκηνής... μέχρι τελικής πτώσεως

Η παράσταση «Δεν μιλάμε γι΄ αυτά» είναι ένας μαραθώνιος σεξουαλικών συμπεριφορών που διασκεδάζει, αλλά και κουράζει
ΑΣΤΕΡΟΠΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ


Πόσο σεξ μπορεί να αντέξει κάποιος• και μάλιστα καθισμένος σε ένα θεατρικό δώμα; Πριν καλά-καλά τα φώτα σβήσουν και καταφέρεις να βολευτείς στη θέση σου, ένας ολόγυμνος άνδρας μπαίνει στον χώρο κρύβοντας με τα δυο του χέρια τα απόκρυφα σημεία του σώματός του. «Καλησπέρα σας... Παρακαλείσθε να απενεργοποιήσετε τα κινητά σας τηλέφωνα, κτλ., κτλ. Θέλω να σας ενημερώσω ότι η παράσταση περιέχει γυμνό δικαιολογημένο από τη δράση, καθώς και γυμνό εντελώς αδικαιολόγητο»• πρόκειται για την προαναγγελία της παράστασης του Κώστα Γάκη «Δεν μιλάμε γι΄ αυτά», που φιλοξενείται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και πραγματεύεται τις σεξουαλικές απολαύσεις, εμμονές και παρεκκλίσεις με τόσο εξονυχιστικό τρόπο που θα έκανε ακόμη και τον παππού Φρόιντ να αναφωνήσει: «Χρειάζομαι ένα διάλειμμα!».

Η παράσταση ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Οι τέσσερις καλοδουλεμένοι ηθοποιοί ( Προμηθέας Δοκιμάκης, Λευτέρης Καταχανάς, Νάνσυ Μπούκλη, Στέλλα Νούλη ) βγάζουν όλα τα ρούχα τους, αλλά και τα άπλυτά τους στη φόρα: «Μεγάλωσα σε μια χώρα όπου ο αυνανισμός θεωρείται αμαρτία/ Μεγάλωσα σε μια χώρα όπου αν δεν σου αρέσουν τα κορίτσια θεωρείσαι ανώμαλος/ Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που με ανάγκαζε να λέω το πέος μου “πουλάκι”».

Τα γέλια του κοινού είναι έντονα• αποτέλεσμα ενός εκρηκτικού κοκτέιλ ενθουσιασμού και αμηχανίας. Εν τω μεταξύ, το μανιφέστο των ηθοποιών συνεχίζεται: «Θέλω να παίξω σε μια παράσταση όπου δεν θα χρειάζεται να φοράω κοστούμια και θα μπορώ να λέω όλες τις απαγορευμένες λέξεις» λέει το ένα αγόρι. «Θέλω να παίξω σε μια παράσταση όπου δεν θα αναγκάζομαι να βγάλω το βρακί μου αν έχω περίοδο» συμπληρώ νει το κορίτσι που, σε αντίθεση με τη συμπρωταγωνίστριά της, δεν θα αποχωριστεί το εσώρουχό της σε όλη τη διάρκεια της ερμηνείας της. Κοινώς, οι θεατές θα ξέρουν κάθε φορά πότε μία από τις δύο θα βρίσκεται στις «δύσκολες μέρες» της.

Το κοινό, χωρισμένο στα δύο, καθώς οι μισοί θεατές κάθονται αντικριστά από τους άλλους μισούς, παρακολουθεί για περισσότερο από μιάμιση ώρα- χωρίς διάλειμμα- μια καταλογοποίηση, μετά μουσικής, κάθε λογής σεξουαλικής διαστροφής. Κάπως έτσι, ο διάχυτος ενθουσιασμός της πρώτης ώρας κάποια στιγμή μετατρέπεται σε κούραση: πώς να αντέξεις τόσα ευρήματα, τόσα interactive καμώματα και πάσης φύσεως μελοποιημένες διαστροφές; Ή τα αστειάκια... Α΄ Γυμνασίου, με τον ηθοποιό να ζητεί από τους μισούς θεατές να πουν «που» και από τους άλλους μισούς να συμπληρώσουν «τσα!»• για να ακολούθησαν, αντιστοίχως, οι συλλαβές «μου» και «νι»;

Από ένα σημείο και μετά έχεις την αίσθηση ότι η υπέρμετρη αγάπη του σκηνοθέτη ακόμη και για την παραμικρή ιδέα που προέκυψε κατά τη διάρκεια των προβών, τον απέτρεψε από το να αφήσει κάποια πράγματα έξω• από πολύ αστεία ως πολύ σοβαρά και ακανθώδη ζητήματα, όπως η νεκροφιλία και ο βιασμός.

Οι προθέσεις της παράστασης είναι αγνές, ακόμη και αν αυτή καθεαυτή ασχολείται με «βρωμόλογα, βρώμικες σκέψεις και πράξεις». Οι ηθοποιοί στέκονται στο ύψος των περιστάσεων μέσα στα άλλοτε λιγοστά και άλλοτε ανύπαρκτα κοστούμια τους. Οταν όμως καταπιάνεσαι με ένα τόσο ευρύ θέμα κινδυνεύεις, από το άγχος να τα πεις όλα, τελικά, να μην πεις και πάρα πολλά.



Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους και Θαρύπου, Νέος Κόσμος, τηλ. 210 9212.900.

η Τετάρτη- Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.00.



ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ