Ο «μάγος» Μίσα και το τσέλο του

Ο μεγάλος Λεττονός τσελίστας σε μία και μοναδική εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Του Ηλια Mαγκλινη
ΣΟΛΙΣΤ. Είτε ερμηνεύει τις σουίτες για σόλο τσέλο του Μπαχ είτε τα έργα μουσικής δωματίου ή τα κοντσέρτα του Σοστακόβιτς και του Σούμαν, ο Μίσα Μάισκι δεν χάνει ποτέ αυτό τον ιδιότυπο συνδυασμό αρρενωπού δυναμισμού και ντελικάτης διάθεσης που, συνολικά, προσδίδει στον ήχο του μια σπάνια ευαισθησία και ακρίβεια. Δεν είναι τυχαίο το ότι όταν έκανε το ντεμπούτο του, το 1965, με τη Φιλαρμονική του Λένινγκραντ, του αποδόθηκε το παρωνύμιο «ο Ροστροπόβιτς του μέλλοντος». Και όχι άδικα, αφού ο μεγάλος δάσκαλος σύντομα αναγνώρισε στο πρόσωπο του μαθητή του έναν άξιο συνεχιστή του πλέκοντας με παρρησία το εγκώμιό του.
Ο Μτσλάβ Ροστροπόβιτς είχε κάνει τότε λόγο για έναν εξαιρετικό συνδυασμό ποίησης, εσωτερικού συναισθηματικού βάθους και τεχνικής αρτιότητας. Είναι σπουδαίο γεγονός για τους Ελληνες μουσικόφιλους λοιπόν η εμφάνιση του κορυφαίου Λεττονού τσελίστα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου (αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, 8.30 μ.μ.). Ο Μάισκι θα συμπράξει με την κόρη του, Λίλι, στο πιάνο, σε ένα πρόγραμμα που, στο πρώτο μέρος του, περιλαμβάνει Μπετόβεν («Επτά Παραλλαγές για πιάνο και βιολοντσέλο σε μι ύφεση μείζονα πάνω στο ντουέτο Bei MŠnnern welche Liebe f¬hlen, από τον «Μαγικό αυλό» του Μότσαρτ), Σούμαν (Fantasiest¬cke, «Κομμάτια Φαντασίας», έργο 73) και Ντεμπισί (Σονάτα σε ρε ελάσσονα).
Στο δεύτερο μέρος κυριαρχεί ο ισπανικός ήχος και τον πρώτο ρόλο αναλαμβάνει η Λίλι Μάισκι: Intermezzo από τη σουίτα για πιάνο «Goyescas» του Ενρίκε Γρανάδος κι ένα απόσπασμα από τους «Ισπανικούς χορούς» του, δύο πιανιστικές συνθέσεις («Cordoba» και «Tango») του Ισαάκ Αλμπένιθ, και στη συνέχεια, πατέρας και κόρη, θα ερμηνεύσουν από κοινού το έργο «Requiebros» του Καταλανού Γκασπάρ Κασαντό και τη «Λαϊκή Ισπανική Σουίτα», γραμμένη αρχικά για φωνή και πιάνο του Μανουέλ Ντε Φάγια.
Περιπετειώδης βίος
Η ζωή του Μάισκι ήταν πάντα γεμάτη μουσική αλλά και περιπέτειες. Γεννημένος το 1948 στη Ρίγα της Λεττονίας, το 1966 βραβεύτηκε στον Διεθνή Διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι και θήτευσε κοντά στον Ροστροπόβιτς. Επιδίωξε να επεκτείνει την καριέρα του εκτός σοβιετικών συνόρων, όμως στα 21 του φυλακίστηκε σε στρατόπεδο εργασίας στην πόλη Γκόρκι επί 18 μήνες, λόγω της αυτομόλησης της αδελφής του από την ΕΣΣΔ. Ο ίδιος χρειάστηκε να περιμένει έως το 1971, για να εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ενωση, να επαναπατριστεί ακολούθως στο Ισραήλ και να μετεγκατασταθεί στο Βέλγιο. Το 1973 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο Κάρνεγκι Χολ, στο οποίο δέχθηκε ένα αναπάντεχο δώρο: ένας ανώνυμος θαυμαστής τού προσέφερε ένα βιολοντσέλο Μοντανιάνα του 18ου αιώνα, με το οποίο παίζει έως σήμερα.