Όλος ο Τρωικός Πόλεμος σε ένα κόμικ

Το 1991 ο αμερικανός κομίστας Έρικ Σανόουερ αποφάσισε να μετατρέψει σε κόμικ τον Τρωικό Πόλεμο, έχοντας ακούσει την κασέτα του βιβλίου «Από την Τροία στο Βιετνάμ» της αμερικανίδας, βραβευμένης με Πούλιτζερ, ιστορικού Μπάρμπαρα Τάκμαν. «Τo κεφάλαιο του Τρωικού Πολέμου μού έδωσε να καταλάβω ότι πολλές διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ιστορίας έχουν ειπωθεί από την εποχή του Ομήρου ως τις ημέρες μας» δήλωσε ο ίδιος χθες στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, εξ αφορμής της εκδήλωσης με θέμα «Οι αρχαίοι Έλληνες στα κόμικς» την οποία διοργανώνει απόψε η Σχολή. «Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον ήταν να πάρω όλες αυτές τις εκδοχές και να φτιάξω μια μεγάλη, που θα τις περιέχει όλες με τις αντιφάσεις τους». Η έκδοση του πρώτου τεύχους της «Εποχής του Χαλκού» («Τhe age of bronze») έγινε το 1998. Και από τότε ο Σανόουερ δεν έχει πάψει να εκδίδει.

- Ολόκληρος ο Τρωικός Πόλεμος σε ένα κόμικ. Πολύ φιλόδοξο, δεν νομίζετε;

«Το είπαν και άλλοι. Όταν προσπαθούσα να πουλήσω αυτό το σχέδιο στους εκδότες, ο Φρανκ Μίλερ προσπαθούσε να κάνει το ίδιο με τους “300”. Η εκδότις Νταϊάν Σουλτς που εξέδωσε τους “300” για τον οίκο Dark Ηorse είπε στον Φρανκ για το σχέδιό μου. Ο ίδιος σχεδόν δεν την πίστεψε ότι θα έκανα ολόκληρο τον Τρωικό Πόλεμο εικονογραφημένο. Έπαθε σοκ, αφού οι “300” αναφέρονται σε ένα και μόνο περιστατικό, τη μάχη των Θερμοπυλών».

- Πότε ανακαλύψατε, πρώτη φορά, την αρχαία Ελλάδα;

«Διάβαζα ελληνική μυθολογία από μικρός και ένα βιβλίο ήταν το αγαπημένο μου- “Οι ελληνικοί μύθοι” των γάλλων αδελφών Νταλέρ. Ήταν μια έκδοση της δεκαετίας του 1950, πολύ μεγάλη σε μέγεθος και με πολλές φωτογραφίες. Θα ήμουν 9 χρόνων όταν το διάβασα πρώτη φορά, και το λάτρεψα. Μου άρεσαν επίσης ιστορίες όπως ο Ιάσων και οι Αργοναύτες, ο Περσέας... Η ειρωνεία είναι ότι δεν μου άρεσε η “Ιλιάδα”».

- Για ποιον λόγο;

«Έχει πάρα πολλούς ήρωες και είναι έργο διάχυτο. Αν το περικόψεις για παιδική εκδοχή, χάνονται πολλά, ανάμεσα στα οποία και ο στόχος. Αυτό δεν συμβαίνει στον Ιάσονα: είναι πιο ευθεία περιπέτεια».

- Πώς ερμηνεύετε την απίστευτη ποπ απήχηση θεμάτων σχετικών με την αρχαία Ελλάδα τα τελευταία χρόνια σε όλες τις Τέχνες ;

«Τους λόγους δεν τους γνωρίζω, είναι πάντως μια συνέχεια της τεράστιας δημοτικότητας που η ίδια η θεματολογία δεν έπαψε ποτέ να έχει σε όλον τον κόσμο στο πέρασμα των αιώνων. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι προσπάθησα να αρπάξω ένα κομμάτι αυτής της ποπ κουλτούρας με την ιδέα να κάνω τον Τρωικό Πόλεμο κόμικ».

- Χρειάστηκε να επισκεφθείτε την Ελλάδα όταν κάνατε τις έρευνες για την Εποχή του Χαλκού;

«Όχι. Ανακάλυψα την Ελλάδα το 1989 ως τουρίστας. Δεν είχα ιδέα τού τι ήταν η Εποχή του Χαλκού και ούτε ποτέ είχα δει έργα της εποχής. Οι Αμερικανοί δεν έχουν τέτοιες γνώσεις εδώ που τα λέμε στην Αμερική ο κόσμος δεν μπορεί να ξεχωρίσει την κλασική Ελλάδα από τη Ρώμη. Είναι σοκαριστικό το πόσα οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν. Αργότερα, όταν αποφάσισα να προχωρήσω, δεν είχα τα χρήματα για μια επίσκεψη στην Ελλάδα αλλά ούτε και τον χρόνο. Επισκέφθηκα όμως την Τροία το 2006».

- Πιστεύετε ότι οι νέοι αναγνώστες ωθούνται να ανακαλύψουν τα πρωτότυπα κείμενα, έχοντας διαβάσει τα κόμικς;

«Οι αντιδράσεις ποικίλλουν. Έχω ακούσει αναγνώστες να λένε ότι μετά την ανάγνωση της “Εποχής του Χαλκού” διάβασαν την “Ιλιάδα”. Άλλοι όμως χαίρονται με το εικονογραφημένο, γιατί κουράζονται από τον Όμηρο».

- Σκέφτεστε να συνεχίσετε με την «Οδύσσεια»;

«Όχι, δεν έχω σκοπό να κάνω κόμικ την “Οδύσσεια”. Θα περιορισθώ στο τι απέγινε μετά τον πόλεμο της Τροίας... Αλλά ως εκεί. Κάπου πρέπει να σταματήσω».


Πιο δημοφιλής στη Γαλλία

Το ασπρόμαυρο (λόγω φθηνότερου κόστους) κόμικ «Τhe age of Βronge» εκδίδεται από το 1998, αλλά μια νέα, έγχρωμη ψηφιακή μορφή του θα αρχίσει σύντομα στο Διαδίκτυο. Το κόμικ γνωρίζει μεγάλη δημοτικότητα στην Ευρώπη, κυρίως στη Γαλλία. «Στη Γαλλία είναι πιο δημοφιλές ίσως ακόμη και από την Αμερική» τονίζει ο Σανόουερ «Αν και στην Αμερική οι πωλήσεις είναι περισσότερες καθ΄ ότι η χώρα μεγαλύτερη». Περισσότερες πληροφορίες για τη δουλειά του Έρικ Σανόουερ στην ιστοσελίδα www.ericshanower.com.


Πηγή: Το Βήμα, Γ. Ζουμπουλάκης, 5/10/10