Κινηματογράφος: Ο Ούγγρος σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ στην Αθήνα

«Πολλοί σκηνοθέτες συνεχίζουν αναπαράγοντας την ίδια ταινία σε διαφορετικές μορφές. Θα μπορούσα κι εγώ, αλλά δεν το θέλω. Δε θέλω να σας μοιράζω αντίγραφα του εαυτού μου. Δε θέλω να συνειδητοποιήσω ότι έχω καταντήσει επαγγελματίας σκηνοθέτης. Μου φαίνεται τόσο... μικροαστικό επάγγελμα». Υστερα από 34 χρόνια καριέρας στο σινεμά, ο Ούγγρος σκηνοθέτης Μπέλα Ταρ θεωρεί ότι έχει ολοκληρώσει το έργο του. «Ο,τι είχα να πω το είπα. Τελείωσα».

Ο σκηνοθέτης του φιλμ «Αλογο του Τορίνο» βρίσκεται στην Αθήνα με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του από την εταιρία «New Star» και σήμερα (17.00) θα δώσει μάστερκλας στον κινηματογράφο «Τριανόν».

Για τον Μπέλα Ταρ το σινεμά είναι επικοινωνία. «Προσπαθώ να σας μεταφέρω πώς βλέπω τον κόσμο. Και το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να το κάνω καλά. Ο θεατής για μένα είναι ένα μορφωμένο πλάσμα, με αντίληψη και κρίση. Εγώ πρέπει να σταθώ αντάξιός του. Πρέπει να είμαι πειστικός, να ανταποκριθώ στα χρήματα που μου παρέχει για να κάνω ταινίες», είπε σε συνέντευξη Τύπου. «Το μεγαλύτερο κομμάτι της παραγωγής μου είναι κρατικά χρήματα, οπότε ο θεατής μου έχει πληρώσει για να κάνω εγώ σινεμά. Οφείλω να το σεβαστώ αυτό. Οχι, όμως, κάνοντας συμβιβασμούς».

Στο επίκεντρο των ταινιών του βρίσκεται ο χρόνος. «Ολα συμβαίνουν ενάντια σ' ένα ρολόι που τρέχει αντίστροφα. Πώς να οπτικοποιήσω ότι η ζωή μας μικραίνει συνεχώς; Η δική μου απάντηση είναι κινηματογραφώντας την καθημερινότητα. Σε πολλούς αυτό μοιάζει βαρετό. Το Χόλιγουντ κατασκευάζει ταινίες ανάποδα απ' ό,τι εγώ: τους ενδιαφέρει η υπόθεση, η πλοκή. Κάθε σκηνή δίνει μια γραμμική εξέλιξη της ιστορίας. Αυτό είναι το βαρετό. Γιατί να πρέπει να αγωνιούμε για νέες ιστορίες; Αν διαβάσεις την Παλαιά Διαθήκη, όλα είναι γραμμένα εκεί μέσα: αδελφός σκότωσε αδελφό, φυλές πέρασαν άλλες φυλές από ολοκαυτώματα. Για μένα το ενδιαφέρον είναι το πώς επιλέγεις να διηγηθείς την παλαιότερη ιστορία του κόσμου. Οχι ποια θα είναι αυτή».

Οπως λέει, όταν γύρισε την πρώτη του ταινία, σε ηλικία 22 χρόνων, δεν τον ενδιέφερε το σινεμά. «Μ' ενδιέφερε το ντοκιμαντέρ, η ''αλήθεια'' του λαού. Κουβαλούσα μία σοσιαλιστική ανησυχία. Ηθελα να δείξω τους ανθρώπους -φτωχούς, ταλαιπωρημένους, αλλά αξιοπρεπείς. Οσο κι αν πέρασαν τα χρόνια, όσο κι αν εξέλιξα το στιλ μου, κουβαλάω την ίδια πολιτική συνείδηση».

Σύμφωνα με τον Μπέλα Ταρ, η πολιτική κρίση είναι παντού. «Δεξιές κυβερνήσεις ανεβαίνουν καθημερινά στην ηγεσία των χωρών της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι τα κρατικά χρήματα πηγαίνουν στις τράπεζες και όχι σε ανόητα πράγματα, όπως ο πολιτισμός ή η παιδεία. Χρειαζόμαστε υπάκουα εργατικά χέρια, όχι μορφωμένους, σκεπτόμενους πολίτες».
ΠΗΓΗ: agelioforos.gr