Ακαδημία Αθηνών: Αρχιτεκτονικό πρότυπο «Το ωραιότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου» Συλλογικός τόμος, σε αμερικανική έκδοση για την αναστύλωσή του.
Από τη Σύνταξη με πληροφορίες από το Βήμα
Το νεοκλασικό κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών, μέρος της «τριλογίας» του Θεόφιλου Χάνσεν, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «το ωραιότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου», όταν σουρουπώσει τον εξωτερικό του διάκοσμο τον συμπληρώνουν μαύρες φιγούρες.
Το κτίριο πρόσφατα αναστυλώθηκε και οι διαπιστώσεις της επιστημονικής ομάδας παρουσιάζονται σε ένα βιβλίο.
Εκτός όμως από την αρχιτεκτονική αναστύλωση, χρειάζεται και η κοινωνική αναστύλωση.
Σε συλλογικό τόμο που μόλις κυκλοφόρησε, τον οποίο επιμελήθηκαν η αρχιτέκτονας Ματίνα Ρασσιά, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, και ο Πάνος Παρδαλός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας, και υπογράφεται από τον ακαδημαϊκό Αντώνιο Κουνάδη, ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και τον Νικόλαο Μακρή, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με τίτλο Sustainable Environmental Design in ArchitectureImpacts on Health» (Αειφόρος περιβαλλοντικός σχεδιασμός στην αρχιτεκτονική: Επιπτώσεις στην υγεία, Springer, New York 2012), παρουσιάζονται αναλυτικά, συνοδεία πλούσιου φωτογραφικού τα έργα της πρόσφατης ανακαίνισής του νεοκλασικού κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών.
Η μελέτη αναφέρεται στην αναστήλωση σε αστικά τοπία υψηλής σεισμικότητας, όπως το κέντρο της Αθήνας, και επικεντρώνεται στην ανακαίνιση της Ακαδημίας Αθηνών, όπου κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης εντυπωσίασε η δυναμική του ευστάθεια -παρά τους ισχυρούς σεισμούς που δέχθηκαν εδώ και 140 χρόνια- των δύο αγαλμάτων της Αθηνάς και του Απόλλωνα (έργα του γλύπτη Λεωνίδα Δρόσου) που βρίσκονται στην κορυφή ψηλών κιόνων στην πρόσοψη της Ακαδημίας. Η κατασκευαστική λύση των σπονδυλωτών κιόνων, αντί των μονολιθικών αποδεικνύεται ευφυής επιλογή , διότι έχει αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του μεγέθους του σεισμικού κραδασμού λόγω απορρόφησης της ενέργειας από την κρούση και ολίσθηση μεταξύ των σπονδύλων. «Χαρακτηριστικό είναι ότι όσο ψηλότερος είναι ένας κίονας τόσο ευσταθέστερο καθίσταται το άγαλμα, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό με την κοινή λογική», εξηγεί ο ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης .
Επίσης το κείμενο αναφέρεται στην αποκατάσταση των στεγών, τον καθαρισμό των μαρμάρινων επιφανειών και την αποκατάσταση βλαβών σε μαρμάρινους κίονες και στα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα, καθώς και στην εξαιρετικά δυσχερή εργασία της αποκατάστασης των τοιχογραφιών που κοσμούν την κεντρική αίθουσα τελετών του κτιρίου, οι οποίες είχαν υποστεί φθορές λόγω υγρασίας.
Το νεοκλασικό κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών, μέρος της «τριλογίας» του Θεόφιλου Χάνσεν, το οποίο έχει χαρακτηριστεί «το ωραιότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου», όταν σουρουπώσει τον εξωτερικό του διάκοσμο τον συμπληρώνουν μαύρες φιγούρες.
Το κτίριο πρόσφατα αναστυλώθηκε και οι διαπιστώσεις της επιστημονικής ομάδας παρουσιάζονται σε ένα βιβλίο.
Εκτός όμως από την αρχιτεκτονική αναστύλωση, χρειάζεται και η κοινωνική αναστύλωση.
Σε συλλογικό τόμο που μόλις κυκλοφόρησε, τον οποίο επιμελήθηκαν η αρχιτέκτονας Ματίνα Ρασσιά, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, και ο Πάνος Παρδαλός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας, και υπογράφεται από τον ακαδημαϊκό Αντώνιο Κουνάδη, ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και τον Νικόλαο Μακρή, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με τίτλο Sustainable Environmental Design in ArchitectureImpacts on Health» (Αειφόρος περιβαλλοντικός σχεδιασμός στην αρχιτεκτονική: Επιπτώσεις στην υγεία, Springer, New York 2012), παρουσιάζονται αναλυτικά, συνοδεία πλούσιου φωτογραφικού τα έργα της πρόσφατης ανακαίνισής του νεοκλασικού κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών.
Η μελέτη αναφέρεται στην αναστήλωση σε αστικά τοπία υψηλής σεισμικότητας, όπως το κέντρο της Αθήνας, και επικεντρώνεται στην ανακαίνιση της Ακαδημίας Αθηνών, όπου κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης εντυπωσίασε η δυναμική του ευστάθεια -παρά τους ισχυρούς σεισμούς που δέχθηκαν εδώ και 140 χρόνια- των δύο αγαλμάτων της Αθηνάς και του Απόλλωνα (έργα του γλύπτη Λεωνίδα Δρόσου) που βρίσκονται στην κορυφή ψηλών κιόνων στην πρόσοψη της Ακαδημίας. Η κατασκευαστική λύση των σπονδυλωτών κιόνων, αντί των μονολιθικών αποδεικνύεται ευφυής επιλογή , διότι έχει αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του μεγέθους του σεισμικού κραδασμού λόγω απορρόφησης της ενέργειας από την κρούση και ολίσθηση μεταξύ των σπονδύλων. «Χαρακτηριστικό είναι ότι όσο ψηλότερος είναι ένας κίονας τόσο ευσταθέστερο καθίσταται το άγαλμα, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό με την κοινή λογική», εξηγεί ο ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης .
Επίσης το κείμενο αναφέρεται στην αποκατάσταση των στεγών, τον καθαρισμό των μαρμάρινων επιφανειών και την αποκατάσταση βλαβών σε μαρμάρινους κίονες και στα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα, καθώς και στην εξαιρετικά δυσχερή εργασία της αποκατάστασης των τοιχογραφιών που κοσμούν την κεντρική αίθουσα τελετών του κτιρίου, οι οποίες είχαν υποστεί φθορές λόγω υγρασίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου