«Οιδίπους» στη Μέση Ανατολή
Με τους θεατές επί σκηνής, το έργο του Ουαζντί Μουαουάντ, «Πυρκαγιές», συνδυάζει ταινία μυστηρίου με αρχαία τραγωδία
Οι συντελεστές της παράστασης νιώθουν την ανάγκη να προσεγγίσουν ένα τέτοιο υλικό όσο πιο «λιτά μπορούν, έτσι ώστε ν’ αφήσουν τη δύναμη του κειμένου ν’ αγγίξει ανεμπόδιστη τον θεατή», λέει ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Οι θεατές επί σκηνής. Το τοπίο η Μέση Ανατολή. Στη σύγχρονη Μέση Ανατολή, εκεί όπου ο πόλεμος, οι σκοτωμοί και η εκδίκηση αποτελούν τρόπο ζωής, το παρόν και παρελθόν εναλλάσσονται σε ένα εκπληκτικό σύγχρονο κείμενο με αναφορές στον μύθο του Οιδίποδα.
Το έργο του πολυβραβευμένου Ουαζντί Μουαουάντ, «Πυρκαγιές», παρουσιάζεται, από μεθαύριο, με τους θεατές «Επί Σκηνής» να μοιράζονται τον ίδιο σκηνικό χώρο με τους ηθοποιούς, σε μία εναλλακτική μορφή χρήσης της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, εγκαινιάζοντας έτσι έναν νέο θεσμό για την πρώτη κρατική μας σκηνή. Το τοπίο δράσης είναι δύο χώρες που δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο μεταξύ τους. Η μία σπαραγμένη απ' τον εμφύλιο. Στην άλλη πάνε όσοι θέλουν να ξεφύγουν από την κόλαση.
Το θεατρικό έργο «Πυρκαγιές» του Ουαζντί Μουαουάντ σε κάνει να «νιώθεις ότι τελικά μπορεί και να υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση ενός αριστουργήματος», λέει ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης που σκηνοθετεί την παράσταση. «Το πρώτο του χαρακτηριστικό είναι ότι με μια εντελώς προσωπική ματιά (ανελέητη όσο και τρυφερή) δίνει μορφή σε ιδέες πανανθρώπινες: το άσβηστο του απόλυτου έρωτα, της μητρικής αγάπης ή της ιδανικής φιλίας, το παράλογο στον φαύλο κύκλο του μίσους, την ελπίδα που γεννά η γνώση».
Το δεύτερο είναι «η δεξιοτεχνία με την οποία πλέκει τον μύθο του. Η ιστορία καταφέρνει, συνδυάζοντας το μοντάζ μιας ταινίας μυστηρίου με τα αρχετυπικά μεγέθη της αρχαίας τραγωδίας, ή το ρεαλιστικό ύφος των σκηνών με τον λυρισμό του ποιητικού λόγου, να οδηγήσει το θεατή ''δι' ελέους και φόβου'' σε μια κάθαρση πρωτόγνωρης έντασης».
Οι συντελεστές της παράστασης νιώθουν την ανάγκη να προσεγγίσουν ένα τέτοιο υλικό όσο πιο «λιτά μπορούν, έτσι ώστε ν' αφήσουν τη δύναμη του κειμένου ν' αγγίξει ανεμπόδιστη τον θεατή». Η λιτότητα βέβαια αυτή, για να λειτουργήσει, προϋποθέτει «εμβάθυνση σε πολλά επίπεδα: σημασία στην παραμικρή λεπτομέρεια, αλλεπάλληλες παλινδρομήσεις στον χρόνο, επαναλήψεις που λειτουργούν αθροιστικά, ποιητικές υπερβάσεις που γεννούν στους ήρωες μια κοινή αίσθηση της τραγικής μοίρας. Ολα αυτά συνθέτουν ένα παζλ που πρέπει να λυθεί στην παραμικρή του λεπτομέρεια προκειμένου ν' απελευθερώσει το κοινό από το βάρος της σκέψης», καταλήγει ο σκηνοθέτης.
Τη μετάφραση υπογράφει η Εφη Γιαννοπούλου, τη σκηνοθεσία και τους φωτισμούς ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, τα κοστούμια η Ελένη Μανωλοπούλου και το βίντεο ο Μιχάλης Κλουκίνας. Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Χριστίνα Μαξούρη, Μιχάλης Μητρούσης, Θέμις Μπαζάκα, Θεμιστοκλής Πάνου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Νικόλας Παπαγιάννης, Λένα Παπαληγούρα, Δημήτρης Πιατάς, Γιώργος Συμεωνίδης. Τελευταία παράσταση 13 Μαΐου 2012.
ΒΑΘΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ Ο Ουαζντί Μουαουάντ («Διψασμένοι», «Γυναίκες»), εμπνέεται από τον μύθο του Οιδίποδα και από την σκληρή ιστορία των συγκρούσεων της Μέσης Ανατολής, για να γράψει ένα σπουδαίο κείμενο, που ξεκινάει ως θρίλερ αλλά αποδεικνύεται βαθιά πολιτικό.
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Η ιστορία των «Πυρκαγιών»: Δύο παιδιά, οδηγημένα απ' τις παράδοξες εντολές μιας νεκρής μητέρας, ξεκινούν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Η αινιγματική διαθήκη που αφήνει η μητέρα της Ζαν και του Σιμόν οδηγεί τους δύο νέους στη Μέση Ανατολή, όπου αναζητούν την πραγματική τους ταυτότητα. Το ταξίδι αυτό μετατρέπεται σε μια περιπλάνηση που θα τους φέρει σε επαφή με πρόσωπα-κλειδιά που φωτίζουν σταδιακά το μυστήριο. Συγχρόνως, θα τους επαναφέρει νοερά στα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της μητέρας τους Ναβάλ, μεταφέροντάς τους στη φρίκη, στον παραλογισμό και στις τραυματικές συνέπειες του εμφύλιου πολέμου. Αυτή η περιπλάνηση θα αποκαλύψει μια τρομερή αλήθεια που έχει στιγματίσει τη ζωή της μητέρας τους, αλλά και τη δική τους. Η ανακάλυψη της ταυτότητάς τους είναι οδυνηρή και λυτρωτική συγχρόνως.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
Οι συντελεστές της παράστασης νιώθουν την ανάγκη να προσεγγίσουν ένα τέτοιο υλικό όσο πιο «λιτά μπορούν, έτσι ώστε ν’ αφήσουν τη δύναμη του κειμένου ν’ αγγίξει ανεμπόδιστη τον θεατή», λέει ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Οι θεατές επί σκηνής. Το τοπίο η Μέση Ανατολή. Στη σύγχρονη Μέση Ανατολή, εκεί όπου ο πόλεμος, οι σκοτωμοί και η εκδίκηση αποτελούν τρόπο ζωής, το παρόν και παρελθόν εναλλάσσονται σε ένα εκπληκτικό σύγχρονο κείμενο με αναφορές στον μύθο του Οιδίποδα.
Το έργο του πολυβραβευμένου Ουαζντί Μουαουάντ, «Πυρκαγιές», παρουσιάζεται, από μεθαύριο, με τους θεατές «Επί Σκηνής» να μοιράζονται τον ίδιο σκηνικό χώρο με τους ηθοποιούς, σε μία εναλλακτική μορφή χρήσης της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, εγκαινιάζοντας έτσι έναν νέο θεσμό για την πρώτη κρατική μας σκηνή. Το τοπίο δράσης είναι δύο χώρες που δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο μεταξύ τους. Η μία σπαραγμένη απ' τον εμφύλιο. Στην άλλη πάνε όσοι θέλουν να ξεφύγουν από την κόλαση.
Το θεατρικό έργο «Πυρκαγιές» του Ουαζντί Μουαουάντ σε κάνει να «νιώθεις ότι τελικά μπορεί και να υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση ενός αριστουργήματος», λέει ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης που σκηνοθετεί την παράσταση. «Το πρώτο του χαρακτηριστικό είναι ότι με μια εντελώς προσωπική ματιά (ανελέητη όσο και τρυφερή) δίνει μορφή σε ιδέες πανανθρώπινες: το άσβηστο του απόλυτου έρωτα, της μητρικής αγάπης ή της ιδανικής φιλίας, το παράλογο στον φαύλο κύκλο του μίσους, την ελπίδα που γεννά η γνώση».
Το δεύτερο είναι «η δεξιοτεχνία με την οποία πλέκει τον μύθο του. Η ιστορία καταφέρνει, συνδυάζοντας το μοντάζ μιας ταινίας μυστηρίου με τα αρχετυπικά μεγέθη της αρχαίας τραγωδίας, ή το ρεαλιστικό ύφος των σκηνών με τον λυρισμό του ποιητικού λόγου, να οδηγήσει το θεατή ''δι' ελέους και φόβου'' σε μια κάθαρση πρωτόγνωρης έντασης».
Οι συντελεστές της παράστασης νιώθουν την ανάγκη να προσεγγίσουν ένα τέτοιο υλικό όσο πιο «λιτά μπορούν, έτσι ώστε ν' αφήσουν τη δύναμη του κειμένου ν' αγγίξει ανεμπόδιστη τον θεατή». Η λιτότητα βέβαια αυτή, για να λειτουργήσει, προϋποθέτει «εμβάθυνση σε πολλά επίπεδα: σημασία στην παραμικρή λεπτομέρεια, αλλεπάλληλες παλινδρομήσεις στον χρόνο, επαναλήψεις που λειτουργούν αθροιστικά, ποιητικές υπερβάσεις που γεννούν στους ήρωες μια κοινή αίσθηση της τραγικής μοίρας. Ολα αυτά συνθέτουν ένα παζλ που πρέπει να λυθεί στην παραμικρή του λεπτομέρεια προκειμένου ν' απελευθερώσει το κοινό από το βάρος της σκέψης», καταλήγει ο σκηνοθέτης.
Τη μετάφραση υπογράφει η Εφη Γιαννοπούλου, τη σκηνοθεσία και τους φωτισμούς ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, τα κοστούμια η Ελένη Μανωλοπούλου και το βίντεο ο Μιχάλης Κλουκίνας. Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Χριστίνα Μαξούρη, Μιχάλης Μητρούσης, Θέμις Μπαζάκα, Θεμιστοκλής Πάνου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Νικόλας Παπαγιάννης, Λένα Παπαληγούρα, Δημήτρης Πιατάς, Γιώργος Συμεωνίδης. Τελευταία παράσταση 13 Μαΐου 2012.
ΒΑΘΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ Ο Ουαζντί Μουαουάντ («Διψασμένοι», «Γυναίκες»), εμπνέεται από τον μύθο του Οιδίποδα και από την σκληρή ιστορία των συγκρούσεων της Μέσης Ανατολής, για να γράψει ένα σπουδαίο κείμενο, που ξεκινάει ως θρίλερ αλλά αποδεικνύεται βαθιά πολιτικό.
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Η ιστορία των «Πυρκαγιών»: Δύο παιδιά, οδηγημένα απ' τις παράδοξες εντολές μιας νεκρής μητέρας, ξεκινούν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Η αινιγματική διαθήκη που αφήνει η μητέρα της Ζαν και του Σιμόν οδηγεί τους δύο νέους στη Μέση Ανατολή, όπου αναζητούν την πραγματική τους ταυτότητα. Το ταξίδι αυτό μετατρέπεται σε μια περιπλάνηση που θα τους φέρει σε επαφή με πρόσωπα-κλειδιά που φωτίζουν σταδιακά το μυστήριο. Συγχρόνως, θα τους επαναφέρει νοερά στα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της μητέρας τους Ναβάλ, μεταφέροντάς τους στη φρίκη, στον παραλογισμό και στις τραυματικές συνέπειες του εμφύλιου πολέμου. Αυτή η περιπλάνηση θα αποκαλύψει μια τρομερή αλήθεια που έχει στιγματίσει τη ζωή της μητέρας τους, αλλά και τη δική τους. Η ανακάλυψη της ταυτότητάς τους είναι οδυνηρή και λυτρωτική συγχρόνως.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου