Επτά κορυφαίοι συγγραφείς του 20ου αιώνα αυτοαποκαλύπτονται

Πώς σκέφτονται οι συγγραφείς για τη δουλειά τους και για τον κόσμο ο οποίος τους περιβάλλει; Πώς αντιδρούν στα ερεθίσματα της εξωτερικής πραγματικότητας και με ποιον τρόπο τα αξιοποιούν στο έργο τους; Κι ακόμα, ποια είναι τα εργαλεία της δουλειάς τους, πώς χρησιμοποιούν τη γλώσσα και πώς επινοούν τις εικόνες τους; Σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν επτά διάσημοι συγγραφείς του 20ου αιώνα στον τόμο «Η τέχνη της γραφής», που έχει επιμεληθεί ο Φίλιπ Γκούρεβιτς και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος σε μετάφραση Μαρίνας Τουλγαρίδου.

Μεταξύ 1956 και 1977 ο Έζρα Πάουντ, ο Χένρι Μίλερ, η Ντόροθι Πάρκερ, ο Κερτ Βόνεγκατ, ο Τζέιμς Μ. Κέιν, ο Ουίλιαμ Μπάροουζ και ο Ρόμπερτ Λόουελ μιλούν σε συντάκτες του περιοδικού Paris Review, αποκαλύπτοντας πολλαπλές πτυχές της προσωπικότητας και της δουλειάς τους. Οι συνεντεύξεις δεν είναι τυχαίες. Οι συνομιλητές των συγγραφέων έχουν άριστη ενημέρωση τόσο για τη ζωή τους όσο και για τις αναζητήσεις της καλλιτεχνικής τους παραγωγής και τους δίνουν την ευκαιρία να κινηθούν σ' ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα αναφορών: από τις συνήθειες της καθημερινής ζωής, τις φιλίες, τις φιλοδοξίες και τους ανταγωνισμούς τους μέχρι τις δυσκολίες της σύνθεσης, τη χαρά του γραψίματος και τα ονόματα τα οποία επηρέασαν την τέχνη τους.

Τι ακριβώς, όμως, πρεσβεύουν οι επτά συγγραφείς του τόμου για τη μέθοδο της εργασίας τους και πώς αναλύουν την οπτική τους; Ας ξεκινήσουμε από τους ποιητές. Ο Πάουντ λέει πως το ύψιστο κριτήριο για την ποίηση είναι η τεχνική, που αποτελεί μια "δοκιμασία ειλικρίνειας" και βοηθάει τον καλλιτέχνη, ο οποίος οφείλει να προχωρεί συνεχώς, να βάζει στα χαρτί ό,τι βλέπει και να μη γίνεται βαρετός. Η Πάρκερ θα σπεύσει να συμφωνήσει: σκοπός του συγγραφέα είναι να πει και να νιώσει αυτό που βλέπει. Ο Λόουελ θα σημειώσει από τη μεριά του πως η τεχνική είναι απαραίτητη, θα φροντίσει, όμως, να συμπληρώσει πως η κατάκτησή της πρέπει να συνοδεύεται από μια βαθύτερη παρόρμηση, χωρίς την οποία η τέχνη δεν έχει νόημα.

Οι μυθιστοριογράφοι δεν θα απομακρυνθούν πολύ από τους συλλογισμούς των ποιητών. Ο Μίλερ θα εξηγήσει ότι ο συγγραφέας είναι καλύτερα να βασίζεται πρώτα στις εσώτερες δυνάμεις του και ύστερα στη σκέψη του, παραμένοντας "πρόσχαρος" και "φυσικός", ο Μπάροουζ θα ξεκαθαρίσει, μιλώντας εξ ιδίας πείρας, πως τα παραισθησιογόνα δεν προσφέρονται ως πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης και πως εκείνο που μετράει πάνω απ' όλα είναι η τεχνολογία της γραφής (στην περίπτωσή του τα cut up και το κολλάζ), ο Βόνεγκατ θα τονίσει πως τα πάντα παίζονται γύρω από ένα μηχανικό πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από το πώς θα κάνει κανείς την ιστορία του να ξεδιπλωθεί και τους χαρακτήρες του να κονταροχτυπηθούν, και ο Κέιν θα προσθέσει πως δεν είναι όλα έμπνευση και πως το σασπένς προκύπτει όταν φροντίζεις να είναι σωστή και η άλγεβρά σου.

Δυναμική ισορροπία: ποιητές και πεζογράφοι θα εμπιστευτούν υπό όρους την έμπνευση και την ίδια ώρα θα αποφύγουν και να παραχωρήσουν τα πρωτεία στην τεχνική. Η τέχνη είναι, πριν και πάνω απ' όλα, ένα παιχνίδι συγκερασμών.

INFO: Ο Φίλιπ Γκούρεβιτς είναι μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού New Yorker, έχει δημοσιεύσει πολλά πολιτικά βιβλία και έγινε διευθυντής της επιθεώρησης Paris Review το 2005. Οι συντάκτες του Paris Review έχουν μιλήσει κατά τη διάρκεια της τελευταίας πεντηκονταετίας με ορισμένους από τους σημαντικότερους διεθνώς μυθιστοριογράφους, ποιητές, θεατρικούς συγγραφείς και κριτικούς. Οι συνεντεύξεις οι οποίες φιλοξενούνται στην ελληνική έκδοση με τίτλο Η τέχνη της γραφής αποτελούν συνέχεια ενός πρώτου τόμου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος το 2010 με τη συμμετοχή των Τ. Σ. Έλιοτ, Ντόναλντ Χολ, Τρούμαν Καπότε, Πάτι Χιλ, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Τζορτζ Πλίμπτον, Σολ Μπέλοου, Γκόρντον Λόιντ Χάρπερ, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ρόναλντ Κράιστ, Γκρέιαμ Γκριν, Μάρτιν Σάτλγουορθ, Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ, Χάρολντ Φλέντερ, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Πίτερ Χ. Στόουν, Χάρολντ Μπλουμ και Αντόνιο Βάις (επιμέλεια Φίλιπ Γκούρεβιτς, μετάφραση Μαρίνα Τουλγαρίδου, επιμέλεια σειράς 'Αρης Μαραγκόπουλος).
Express.gr