1821, η Επανάσταση: Λόγος περί ελευθερίας

 

Εσείς, ω αθάνατοι ψυχαί των ελευθέρων προγόνων μου! Ενδυναμώσατε τώρα τον ζήλον μου με τα ηρωικά σας εντάλματα, δια να εκφράσω, καθώς πρέπει, τα της ελευθερίας κάλλη εις τους απογόνους σας. Και συ, ιερά Πατρίς εγκαρδίωσον και στερέωσον την προς σε αγάπην μου, με την ενθύμησιν των παλαιών τερατουργημάτων σου, δια να παραστήσω με σαφήμειαν εις τα τέκνα σου τας φοβεράς  χρείας σου, και να ενθουσιάσω τας ελληνικάς των καρδίας με τον θείον σου έρωτα.

Ο χαρακτήρ μας, η ποσότης μας, τα ήθη μας, το γήρας της τυραννίας, το πλήθος των συνδρομητών και η φυγή της αμάθειας, εστάθηκαν τα αναντίρρητα δικαιολογήματά μου. Εν ενί λόγω έδειξα του καθενός που ευρίσκεται η ευτυχία του. Άμποτες, λοιπόν όλοι μας να κινήσωμεν προς απάντησίν της, και να αξιωθώμεν ταχέως να δοξάσωμεν το όνομα της Ελλάδος, και σκιρτίζοντες να αλαλάξωμεν: Ζήτω η Ελευθερία των Ελλήνων εις αιώνας αιώνων! Γένοιτο, γένοιτο!

Η πρώτη και τελευταία παράγραφος από την Ελληνική Νομαρχία ήτοι Λόγος Περί Ελευθερίας, Ανωνύμου του Έλληνος, κέιμενο -σχόλια-εισαγωγή Γ.Βαλέτας, μελετήματα Ν.Α.Βέης-Μ.Σιγουρος,  Αθήνα 1982, εκδ. αποσπερίτης.