ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ
Χιλιάδες άνθρωποι των Αθηνών μόνιμοι ή περαστικοί έχουν διασχίσει την Πλατεία Κλαυθμώνος, της οποίας η ιστορία της σήμερα είναι επίκαιρη, δεδομένου ότι το όνομά της το «χρωστάει» στους απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους. Σύμφωνα με μια εκδοχή το όνομα της πλατείας οφείλεται στο θρήνο (κλαυθμό) των δημόσιων υπαλλήλων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι πριν την περίοδο του 1909 δεν ήταν μόνιμοι και μετά την απόλυσή τους, (λόγω του τότε ισχύοντος μνημονίου (1843)), από κάθε αλλαγή κυβέρνησης, μαζεύονταν μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών, που βρισκόταν στην πλατεία και με κλάματα και θρήνους (κλαυθμούς) παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν.
Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878.
Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτήρια των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών.
Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτήριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε «25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια.
Κατόπιν μετονομάστηκε σε «πλατεία Δημοκρατίας» και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:Τραυλός, Ι., Μανουσάκης, Γ., Νεοκλασσική Αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, Εκδόσεις της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος, Αθήνα 1967.
Χιλιάδες άνθρωποι των Αθηνών μόνιμοι ή περαστικοί έχουν διασχίσει την Πλατεία Κλαυθμώνος, της οποίας η ιστορία της σήμερα είναι επίκαιρη, δεδομένου ότι το όνομά της το «χρωστάει» στους απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους. Σύμφωνα με μια εκδοχή το όνομα της πλατείας οφείλεται στο θρήνο (κλαυθμό) των δημόσιων υπαλλήλων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι πριν την περίοδο του 1909 δεν ήταν μόνιμοι και μετά την απόλυσή τους, (λόγω του τότε ισχύοντος μνημονίου (1843)), από κάθε αλλαγή κυβέρνησης, μαζεύονταν μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών, που βρισκόταν στην πλατεία και με κλάματα και θρήνους (κλαυθμούς) παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν.
Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία. Ανάδοχος της ονομασίας ήταν ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην «Εστία» το 1878.
Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά οι βασιλείς Όθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά στεγάζεται σήμερα το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτήρια των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών.
Πολλές περιπέτειες πέρασε η επίσημη ονομασία της πλατείας. Στο αρχικό σχέδιο της πόλεως των Αθηνών (του von Klentze) λεγόταν «πλατεία Αισχύλου». Κατόπιν ονομάστηκε «πλατεία Νομισματοκοπείου» γιατί εκεί ήταν το κτήριο του Νομισματοκοπείου. Στη συνέχεια η πλατεία ονομάστηκε «25ης Μαρτίου», όνομα που κράτησε για πολλά χρόνια.
Κατόπιν μετονομάστηκε σε «πλατεία Δημοκρατίας» και μετά πήρε και επίσημα πλέον το όνομα με το οποίο ήταν πάντοτε γνωστή, «πλατεία Κλαυθμώνος». Τέλος τον Ιούνιο του 1989 μετονομάστηκε σε «πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως» με την αφορμή των αποκαλυπτηρίων του ομώνυμου μνημείου στην πλατεία.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:Τραυλός, Ι., Μανουσάκης, Γ., Νεοκλασσική Αρχιτεκτονική στην Ελλάδα, Εκδόσεις της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος, Αθήνα 1967.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου