Η... γυμνή γενναιοδωρία της Μόνικα Μπελούτσι

Τρέμε Τζορτζ Κλούνι! Εφτασε η Μόνικα Μπελούτσι στη Βενετία και στο φεστιβάλ της. Και παίζει και σε δικό της γήπεδο...

Κάπως έτσι η χυμώδης Μόνικα - παρέα με τον σύζυγό της Βενσάν Κασέλ και ντυμένη άλλοτε με αποκαλυπτικές τουαλέτες, άλλοτε με κομψά σύνολα με παντελόνι και ψηλά τακούνια - πήρε το παιχνίδι από τον Τζορτζ. Κυρίως στα φλας των παπαράτσι, αλλά και στα αυτόγραφα, στα οποία βεβαίως τη συναγωνίστηκε στη Μόστρα και ο ακριβοθώρητος «βαρύς» σταρ Αλ Πατσίνο.

Ομως η Μόνικα δεν άφησε περιθώριο ούτε σ' εκείνον. Γιατί τους πήρε το παιχνίδι και στα λόγια. Παίζοντας επίσης στο δικό της γήπεδο: το γυμνό.

«Εμφανίστηκα γυμνή στην τελευταία μου ταινία και αυτό ήταν απλώς μια πράξη γενναιοδωρίας», δήλωσε στην κεντρική συνέντευξη Τύπου στο Φεστιβάλ Βενετίας και τα δελτία των ειδησεογραφικών πρακτορείων, αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πήραν φωτιά.

Τι εννοεί η Μόνικα; Πως το γυμνό είναι πράξη γενναιοδωρίας; Πόσο γενναιόδωρη μπορεί να γίνει - ακόμη; Και άλλα τέτοια. Εκείνη απλώς πήγε, λέει, για την πρεμιέρα της ταινίας του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ «A dangerous mind» (Ενα επικίνδυνο μυαλό), στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Βενσάν Κασέλ. Ομως εκεί προβλήθηκε και η άλλη της ταινία, «That summer» του Φιλίπ Γκαρέλ, που προβλήθηκε στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του Φεστιβάλ στη Μόστρα. Ενα δράμα που έγινε δεκτό στην αίθουσα με γιουχαΐσματα και σφυρίγματα, σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα «La Repubblica».

Η Μόνικα, λίγο αργότερα, στη συνέντευξη Τύπου, είχε μόνον να πει τα περί γενναιοδωρίας και πως δέχτηκε να κάνει το γυμνό στην ταινία του Γκαρέλ - τον οποίο εμπιστεύεται όπως και κάθε σκηνοθέτη που αφήνεται επάνω του - επειδή βρέθηκε σε μια «πολύ εύθραυστη στιγμή της ως γυναίκα». Ενάμιση μόνον μήνα αφότου γέννησε το παιδί της.

«Ενιωθα προστατευμένη από τον Γκαρέλ και το έκανα», είπε στον Τύπο. «Ο ίδιος ο ρόλος ήταν αυταπάρνηση, ένα είδος γενναιοδωρίας. Αφέθηκα για το κοινό καλό».

Πώς κρίνετε τον χαρακτήρα σας στην ταινία;

Είναι μια γυναίκα που θέλει διαρκώς να την αγαπούν, σαν μωρό.

Είναι μια ιστορία τραγική, ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα...

Στην ταινία δεν υπάρχει ούτε μία ερωτική σκηνή. Ο σκηνοθέτης αποφάσισε να μεταφέρει τα συναισθήματα δίχως τις κλασικές σκηνές πάθους ή παθών. Σε όλο το φιλμ βλέπουμε τη δυσκολία ανταπόκρισης του ενός στην έκκληση του άλλου, αλλά και τις κοινωνικές διαφορές τους που μπαίνουν ανάμεσά τους.

Η ταινία μιλάει πολύ και για τη θρησκευτικότητα. Εσείς;

Είμαι αγνωστικίστρια και δεν μπορώ να μιλήσω για τον Θεό, διότι δεν τον ξέρω. Μπορώ όμως να μιλήσω για την προσευχή. Σ' αυτό, στη δύναμη της προσευχής πιστεύω.

Μπορείτε να μιλήσετε και για πολιτική, για επανάσταση;

Δεν μπορώ να κάνω απευθείας πολιτική, ούτε και πολιτικό αγώνα, καθώς είμαι μόνον μια ηθοποιός. Ο δικός μου αγώνας είναι να επιλέγω τον τύπο του φιλμ όπου θα ήθελα να παίξω. Σαν κι αυτό.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ