Από την εξιλέωση στη Hanna... Καρένινα
Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ
Με τις δύο ταινίες εποχής «Περηφάνια και προκατάληψη» (2005) και «Εξιλέωση» (2007), διασκευές μυθιστορημάτων της Τζέιν Οστεν και του Ιαν ΜακΓιούαν, που χάρισαν υποψηφιότητες για Οσκαρ, στην Κίρα Νάιτλι (η πρώτη) και στη νεαρή Σάρσα Ρόναν (η δεύτερη), ο 38χρονος Βρετανός σκηνοθέτης Τζο Ράιτ κατάφερε να γίνει παγκόσμια γνωστός ως ειδικός στη μεταφορά λογοτεχνικών έργων στην οθόνη.
Η νεαρή Σάρσα Ρόναν σε σκηνή από τη νέα ταινία του Τζο Ράιτ
Ικανότητα την οποία είχε ήδη δείξει το 2003, σκηνοθετώντας για το BBC μίνι-σειρά γύρω από τον Κάρολο Β' και τη σύγκρουσή του με τον Κρόμγουελ.
Σε μια προσπάθεια αλλαγής «κλίματος» αποφάσισε να στραφεί σε σύγχρονα θέματα, πρώτα με το μουσικό κοινωνικό δράμα «Ο βιρτουόζος» (2009) και τώρα με την περιπέτεια δράσης «Hanna», στην οποία πρωταγωνιστεί η 16χρονη, γνωστή μας από την «Εξιλέωση», Σάρσα Ρόναν. Στην ταινία είναι ένα 16χρονο κοριτσάκι, που το εκπαιδεύει ο πατέρας της, πρώην πράκτορας της CIA (Ερίκ Μπάνα), για να μπορέσει να αντιμετωπίσει εχθρούς και υποτιθέμενους φίλους.
Τι σας έκανε να στραφείτε σε μια ταινία δράσης;
«Ηθελα πάντα να διευρύνω την τέχνη μου και πάντα πίστευα πως η δράση είναι η πιο καθαρή έννοια του κινηματογράφου, της κίνησης, όπως το λέει και η λέξη. Η δράση δεν μπορεί να εκφραστεί με κανένα άλλο μέσο, εκτός από το σινεμά. Το δράμα μπορεί να στηθεί στη σκηνή ή να δοθεί με εικόνες σε μια γκαλερί. Μου άρεσαν και τα θέματα του έργου, ο πολύπλευρος χαρακτήρας της Χάνα και η αίσθηση παραμυθιού που υπήρχε στο σενάριο».
Τι είδους παραμύθι;
«Το αρχετυπικό με θέμα την ενηλικίωση και την απόφαση να εγκαταλείψεις το σπίτι σου και να αντιμετωπίσεις για πρώτη φορά το σκοτάδι, το κακό και πώς το κατατροπώνεις διατηρώντας ταυτόχρονα την ακεραιότητά σου».
Τι είδους προσέγγιση επιλέξατε στη σκηνοθεσία ενός θρίλερ δράσης; Πήγατε ενάντια στην παράδοση;
«Ναι, προτίμησα να κάνω κάποιες ανατροπές και να δημιουργήσω ένα δικό μου στιλ. Είμαι φαν του είδους και γνώριζα τι είχε κάνει ο Πολ Γκρίνγκρας στις ταινίες με ήρωα τον Bourne. Εχουν, όμως, αντιγραφεί από πολλούς, γι' αυτό προσπάθησα να δώσω στη δικιά μου μιαν άλλη μορφή, με διαφορετική γλώσσα».
Η Σάρσα Ρόναν έπαιξε ρόλο στο γράψιμο του σεναρίου;
«Είχε κιόλας προσληφθεί πριν μου προτείνουν τη σκηνοθεσία. Στην πραγματικότητα αυτή με πρότεινε. Είχαμε περάσει ωραία στην "Εξιλέωση" και σκέφτηκε πως ίσως να με ενδιέφερε».
Αναμιχθήκατε στην επιλογή των άλλων ηθοποιών;
«Ναι, είχα λόγο στην επιλογή της Κέιτ Μπλάνσετ, του Ερίκ Μπάνα, του Τζον Χόλαντερ και των άλλων. Με ενδιέφερε κάθε ηθοποιός να είναι ένα αρχέτυπο κάποιου χαρακτήρα σε παραμύθι».
Δηλαδή η Κέιτ Μπλάνσετ θα ήταν η κακιά μάγισσα;
«Ακριβώς. Και ο Ερίκ Μπάνα ο ξυλοκόπος...».
Σε μια σκηνή η Χάνα φοράει ένα πορτοκαλί κοστούμι σ' ένα φουτουριστικό χώρο φυλακής, που μου θύμισε κάπως το Γκουαντάναμο. Είχατε υπόψη σας κάτι τέτοιο γυρίζοντας τη σκηνή;
«Ναι, στις μέρες μας όταν σκέφτεσαι οργανισμούς όπως η CIA, έρχονται στο μυαλό σου αντιπροσωπευτικές εικόνες. Γι' αυτό και το κίτρινο/πορτοκαλί χρώμα του κοστουμιού κάνει μια νύξη σε ορισμένες αμερικανικές δραστηριότητες της τελευταίας δεκαετίας. Σήμερα, ταινίες με οργανισμούς όπως η CIA παραπέμπουν αναπόφευκτα και στο Γκουαντάναμο».
Χρειάστηκε να κάνετε έρευνα σχετικά με τη CIA;
«Συνεργαστήκαμε με μια γυναίκα που είχε εργαστεί για ένα διάστημα για τη CIA. Μίλησε σε μένα και την Κέιτ Μπλάνσετ για τις μεθόδους τους, την ιεραρχία, τη συνηθισμένη διαδικασία τους, τη συμπεριφορά και τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πράκτορες. Αλλά η ταινία δεν παρουσιάζει μια ρεαλιστική εικόνα παρόμοιων δραστηριοτήτων».
Τι σας έκανε να χρησιμοποιήσετε τους Chemical Brothers για τη μουσική;
«Τους γνωρίζω από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν ήμουν φοιτητής και πήγαινα τακτικά στις συναυλίες και τα πάρτι τους. Από τότε κρατήσαμε επαφή. Η μουσική είναι ένας από τους μεγάλους έρωτες της ζωής μου, από κλασική μέχρι πολύ μοντέρνα. Οι προηγούμενες ταινίες μου δεν μου είχαν δώσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω σύγχρονη μουσική, ενώ σ' αυτήν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω μια πολύ μοντέρνα παρτιτούρα».
Διάβασα ότι ετοιμάζεστε να γυρίσετε μια νέα εκδοχή της «Αννας Καρένινα».
«Ναι. Δεν είχα βρει τον κατάλληλο συγγραφέα, μέχρι πρόσφατα που δέχτηκε ο Τομ Στόπαρντ να γράψει το σενάριο. Ελπίζω ν' αρχίσουμε γυρίσματα προς το τέλος της χρονιάς».
Βλέπετε στην ιστορία της Καρένινα κάποιες ομοιότητες με την εποχή μας;
«Ναι. Αλλά λιγότερο με την κοινωνία και περισσότερο με την ανθρώπινη καρδιά, που παραμένει πάντα η ίδια».
Και ποια θα ερμηνεύσει την Αννα; Μήπως η Κίρα Νάιτλι;
«Το ελπίζω». *
Εnet.gr
Με τις δύο ταινίες εποχής «Περηφάνια και προκατάληψη» (2005) και «Εξιλέωση» (2007), διασκευές μυθιστορημάτων της Τζέιν Οστεν και του Ιαν ΜακΓιούαν, που χάρισαν υποψηφιότητες για Οσκαρ, στην Κίρα Νάιτλι (η πρώτη) και στη νεαρή Σάρσα Ρόναν (η δεύτερη), ο 38χρονος Βρετανός σκηνοθέτης Τζο Ράιτ κατάφερε να γίνει παγκόσμια γνωστός ως ειδικός στη μεταφορά λογοτεχνικών έργων στην οθόνη.
Η νεαρή Σάρσα Ρόναν σε σκηνή από τη νέα ταινία του Τζο Ράιτ
Ικανότητα την οποία είχε ήδη δείξει το 2003, σκηνοθετώντας για το BBC μίνι-σειρά γύρω από τον Κάρολο Β' και τη σύγκρουσή του με τον Κρόμγουελ.
Σε μια προσπάθεια αλλαγής «κλίματος» αποφάσισε να στραφεί σε σύγχρονα θέματα, πρώτα με το μουσικό κοινωνικό δράμα «Ο βιρτουόζος» (2009) και τώρα με την περιπέτεια δράσης «Hanna», στην οποία πρωταγωνιστεί η 16χρονη, γνωστή μας από την «Εξιλέωση», Σάρσα Ρόναν. Στην ταινία είναι ένα 16χρονο κοριτσάκι, που το εκπαιδεύει ο πατέρας της, πρώην πράκτορας της CIA (Ερίκ Μπάνα), για να μπορέσει να αντιμετωπίσει εχθρούς και υποτιθέμενους φίλους.
Τι σας έκανε να στραφείτε σε μια ταινία δράσης;
«Ηθελα πάντα να διευρύνω την τέχνη μου και πάντα πίστευα πως η δράση είναι η πιο καθαρή έννοια του κινηματογράφου, της κίνησης, όπως το λέει και η λέξη. Η δράση δεν μπορεί να εκφραστεί με κανένα άλλο μέσο, εκτός από το σινεμά. Το δράμα μπορεί να στηθεί στη σκηνή ή να δοθεί με εικόνες σε μια γκαλερί. Μου άρεσαν και τα θέματα του έργου, ο πολύπλευρος χαρακτήρας της Χάνα και η αίσθηση παραμυθιού που υπήρχε στο σενάριο».
Τι είδους παραμύθι;
«Το αρχετυπικό με θέμα την ενηλικίωση και την απόφαση να εγκαταλείψεις το σπίτι σου και να αντιμετωπίσεις για πρώτη φορά το σκοτάδι, το κακό και πώς το κατατροπώνεις διατηρώντας ταυτόχρονα την ακεραιότητά σου».
Τι είδους προσέγγιση επιλέξατε στη σκηνοθεσία ενός θρίλερ δράσης; Πήγατε ενάντια στην παράδοση;
«Ναι, προτίμησα να κάνω κάποιες ανατροπές και να δημιουργήσω ένα δικό μου στιλ. Είμαι φαν του είδους και γνώριζα τι είχε κάνει ο Πολ Γκρίνγκρας στις ταινίες με ήρωα τον Bourne. Εχουν, όμως, αντιγραφεί από πολλούς, γι' αυτό προσπάθησα να δώσω στη δικιά μου μιαν άλλη μορφή, με διαφορετική γλώσσα».
Η Σάρσα Ρόναν έπαιξε ρόλο στο γράψιμο του σεναρίου;
«Είχε κιόλας προσληφθεί πριν μου προτείνουν τη σκηνοθεσία. Στην πραγματικότητα αυτή με πρότεινε. Είχαμε περάσει ωραία στην "Εξιλέωση" και σκέφτηκε πως ίσως να με ενδιέφερε».
Αναμιχθήκατε στην επιλογή των άλλων ηθοποιών;
«Ναι, είχα λόγο στην επιλογή της Κέιτ Μπλάνσετ, του Ερίκ Μπάνα, του Τζον Χόλαντερ και των άλλων. Με ενδιέφερε κάθε ηθοποιός να είναι ένα αρχέτυπο κάποιου χαρακτήρα σε παραμύθι».
Δηλαδή η Κέιτ Μπλάνσετ θα ήταν η κακιά μάγισσα;
«Ακριβώς. Και ο Ερίκ Μπάνα ο ξυλοκόπος...».
Σε μια σκηνή η Χάνα φοράει ένα πορτοκαλί κοστούμι σ' ένα φουτουριστικό χώρο φυλακής, που μου θύμισε κάπως το Γκουαντάναμο. Είχατε υπόψη σας κάτι τέτοιο γυρίζοντας τη σκηνή;
«Ναι, στις μέρες μας όταν σκέφτεσαι οργανισμούς όπως η CIA, έρχονται στο μυαλό σου αντιπροσωπευτικές εικόνες. Γι' αυτό και το κίτρινο/πορτοκαλί χρώμα του κοστουμιού κάνει μια νύξη σε ορισμένες αμερικανικές δραστηριότητες της τελευταίας δεκαετίας. Σήμερα, ταινίες με οργανισμούς όπως η CIA παραπέμπουν αναπόφευκτα και στο Γκουαντάναμο».
Χρειάστηκε να κάνετε έρευνα σχετικά με τη CIA;
«Συνεργαστήκαμε με μια γυναίκα που είχε εργαστεί για ένα διάστημα για τη CIA. Μίλησε σε μένα και την Κέιτ Μπλάνσετ για τις μεθόδους τους, την ιεραρχία, τη συνηθισμένη διαδικασία τους, τη συμπεριφορά και τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πράκτορες. Αλλά η ταινία δεν παρουσιάζει μια ρεαλιστική εικόνα παρόμοιων δραστηριοτήτων».
Τι σας έκανε να χρησιμοποιήσετε τους Chemical Brothers για τη μουσική;
«Τους γνωρίζω από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν ήμουν φοιτητής και πήγαινα τακτικά στις συναυλίες και τα πάρτι τους. Από τότε κρατήσαμε επαφή. Η μουσική είναι ένας από τους μεγάλους έρωτες της ζωής μου, από κλασική μέχρι πολύ μοντέρνα. Οι προηγούμενες ταινίες μου δεν μου είχαν δώσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω σύγχρονη μουσική, ενώ σ' αυτήν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω μια πολύ μοντέρνα παρτιτούρα».
Διάβασα ότι ετοιμάζεστε να γυρίσετε μια νέα εκδοχή της «Αννας Καρένινα».
«Ναι. Δεν είχα βρει τον κατάλληλο συγγραφέα, μέχρι πρόσφατα που δέχτηκε ο Τομ Στόπαρντ να γράψει το σενάριο. Ελπίζω ν' αρχίσουμε γυρίσματα προς το τέλος της χρονιάς».
Βλέπετε στην ιστορία της Καρένινα κάποιες ομοιότητες με την εποχή μας;
«Ναι. Αλλά λιγότερο με την κοινωνία και περισσότερο με την ανθρώπινη καρδιά, που παραμένει πάντα η ίδια».
Και ποια θα ερμηνεύσει την Αννα; Μήπως η Κίρα Νάιτλι;
«Το ελπίζω». *
Εnet.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου