Κάτι φαίνεται να κινείται στο κέντρο της Αθήνας. Πρωτοβουλίες που μας αρέσουν και πρόκειται να αλλάξουν τον πολιτιστικό χάρτη της πόλης, μίας πόλης που ενώ διαθέτει αρκετά, έχει εκμεταλλευτεί τα ελάχιστα προς όφελός της.
Η αρχή έγινε κάποια χρόνια πριν, με την ίδρυση του νέου, εντυπωσιακού Μουσείου της Ακρόπολης που αφενός ενίσχυσε τη φήμη της Ελλάδας στο εξωτερικό και αφετέρου άλλαξε ριζικά το πρόσωπο της περιοχής την οποία περιβάλλει. Κατηφορίζοντας τη Λεωφόρο Συγγρού και φτάνοντας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, έργο του Ιδρύματος Ωνάση, έχει κεντρίσει την προσοχή των επισκεπτών τόσο για τις ξεχωριστές πολιτιστικές δραστηριότητες που πραγματοποιεί όσο και για το εστιατόριο/μπαρ που φιλοξενεί στην ταράτσα του κτηρίου με συγκλονιστική θέα. Σε λίγο καιρό και μεταξύ αυτών των δύο πολιτιστικών κηλίδων θα προστεθεί ακόμη μία ζωντανή εστία πολιτισμού, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Το παλιό εργοστάσιο ζυθοποιίας μεταμορφώνεται σταδιακά σε ένα σύγχρονο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα που έχει διατηρήσει το ύφος του προγενέστερου προσθέτοντας μοντέρνα στοιχεία σε μία προσπάθεια ένταξής του στο σήμερα με αναφορές στο παρελθόν. 20.000 τμ θα είναι η συνολική έκταση η οποία απλώνεται σε οκτώ επίπεδα και θα μοιράζεται ανάμεσα σε χώρους έκθεσης των έργων, αμφιθέατρο χωρητικότητας 280 ατόμων, πωλητήριο, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, εργαστήρια συντήρησης/παραγωγής ψηφιακών έργων και ένα εστιατόριο στον τελευταίο όροφο που υπόσχεται να κλέψει τις εντυπώσεις με την πανοραμική του θέα. Θα διαθέτει δύο εισόδους, μία στη Λεωφόρο Συγγρού και μία στη Καλλιρόης. Από το καλοκαίρι έχουν ξεκινήσει επίσης, οι εργασίες ανακαίνισης της Εθνικής Πινακοθήκης που βρίσκεται στη συμβολή της Βασιλίσσης Σοφίας με τη Βασιλέως Κωνσταντίνου, ακριβώς απέναντι από το περίφημο γλυπτό «Δρομέας» έργο του γλύπτη Κώστα Βαρώτσου, στην περιοχή γνωστή και ως «γειτονιά των μουσείων». Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται το Πολεμικό Μουσείο, το Βυζαντινό- Χριστιανικό και το Μουσείο Μπενάκη. Οι λειτουργικοί χώροι της Πινακοθήκης θα υπερδιπλασιαστούν για να αποκτήσει πρόσθετους εκθεσιακούς χώρους, επιπλέον αποθήκες έργων τέχνης, αμφιθέατρο, χώρο για εκπαιδευτικά προγράμματα, πωλητήριο και δύο καφέ ένα στο ισόγειο και ένα στον τρίτο όροφο με θέα στην Ακρόπολη. Θα διατηρηθεί μέρος του παλιού κτηρίου ανέγγιχτο ενώ το καινούργιο θα ντυθεί με γυάλινα πετάσματα που θα επιτρέπουν στο φυσικό φως να διεισδύει στο χώρο. Το έργο συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» το όνομα του οποίου θα δοθεί στο νέο κτήριο.
Πρόσωπο όμως θα αλλάξει και ο Εθνικός Κήπος, αυτή η ανεκμετάλλευτη μέχρι πρότινος όαση πρασίνου που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. O Δήμος Αθηναίων και ο Οργανισμός Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ, έχουν ανακοινώσει το πρόγραμμα «Ανακαλύπτοντας τον Εθνικό Κήπο» σύμφωνα με το οποίο θα πραγματοποιηθεί ήπιας μορφής κηποτεχνική ανάπλαση σε οκτώ σημεία και πρόγραμμα εκθέσεων σύγχρονης τέχνης επί δύο μήνες ανά διετία. Στόχος είναι να αναδειχθεί η ιστορικότητα του κήπου, να «αναπνεύσει» ξανά, να αποκτήσει την χαμένη του αίγλη και να αποτελέσει χώρο περιπάτου και ξεκούρασης. Την ίδια στιγμή θα λειτουργήσει ως ένας ανοιχτός, δημόσιος χώρος προβολής της τέχνης σε μία προσπάθεια επικοινωνίας της τέχνης με τον πολίτη ακολουθώντας το ευρωπαϊκά πρότυπα. Πρόσφατα ανακοινώθηκε και η μεταφορά του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» από την Τεχνόπολη, όπου και υπολειτουργεί δεδομένου ότι παραμένει κλειστό, ανοίγοντας κατά περίπτωση, σε κτήριο της οδού Μητροπόλεως. Σε μία προσπάθεια ανάδειξης αυτής της ιδιαίτερα χαρισματικής προσωπικότητας, το καινούργιο Μουσείο θα σχεδιαστεί από την αρχιτέκτονα Ερατώ Κουτσουδάκη, τη μουσειολόγο και επιμελήτρια εκθέσεων Ανδρομάχη Γκαζή και το μουσικολόγο Αλέξανδρο Χαρκιολάκη σύμφωνα με τα μουσειολογικά πρότυπα. Εκτός από τα προσωπικά αντικείμενα της Μαρίας Κάλλας, το μουσείο θα περιλαμβάνει φωτογραφίες, χειρόγραφα, επιστολές, δημοσιεύματα γύρω από τη ζωή και την καριέρα της που θα ενισχύονται από οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις. Θα υπάρχει πωλητήριο και καφέ στην ταράτσα με θέα στην Ακρόπολη. Σε όλες αυτές τις προσπάθειες δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν τα εμπόδια χρόνων που δύσκολα υποσκελίζονται, προβληματικές συμπεριφορές που δημιουργούν πισωγυρίσματα και οι αντιδράσεις από όλους όσοι έχουν ανασφάλεια με τις επικείμενες αλλαγές. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε έστω και καθυστερημένα, ότι ο πολιτισμός δεν είναι μία «ασήκωτη» υπόθεση του μακρινού παρελθόντος αλλά ένας ανοιχτός διάλογος επικοινωνίας του παρελθόντος και του παρόντος με απώτερο σκοπό ένα καλύτερο μέλλον. Πηγή: PATHFINDER
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ Η λέξη χαγιάτι προέρχεται από την περσική και τουρκική λέξη hayat, όμως η συνήθεια των κατοίκων των ελληνικών περιοχών να κατασκευάζουν χαγιάτια δεν είναι επηρεασμένη από τους τούρκους, όπως και οι αρχιτεκτονική τους. Ο Νικόλαος Μουτσόπουλος υποστηρίζει ότι οι ανασκαφές που έχει πραγματοποιήσει στη Ρεντίνα έδειξαν ότι το χαγιάτι εμφανίζεται από τον 9ο αιώνα, περίοδος προγενέστερη της εμφάνισης των Οθωμανών στον ελλαδικό χώρο. Το χαγιάτι είναι ο σκεπαστός εξώστης, στον όροφο του σπιτιού, που αποτελεί προέκταση του εσωτερικού χώρου. Χαρακτηρίζει τα περισσότερα σπίτια του Βαρουσίου και αποτελεί στοιχείο πολλών βορειοελλαδίτικων αρχοντικών, με άλλη ίσως ονομασία, όπως “ηλιακός “ ή “κρεββάτα” στα Γιάννενα, ή “λιακωτό” στη Βέροια. Πολλές φορές προεξείχε από τον τοίχο είναι ανοιχτό, και στηρίζονταν με αντηρίδες ξύλινες με προσκέφαλα., που κρατάνε τα δοκάρια της στέγης. Συχνά επίσης διαμορφώνεται ένα είδος τοξοστοιχίας με τόξα από μπαγδατί, που παλιότερα
Από την απώτατη αρχαιότητα το άλογο συνεισέφερε στον άνθρωπο, πρώτα ως τροφή, κατόπιν στις μεταφορές του, στον πόλεμο και τέλος, ως σήμερα, στη διασκέδαση. Το άλογο, είναι κοινωνικό ζώο που ζει άγριο σε αγέλες. Δεν έχει δυνατές άμυνες κατά των σαρκοβόρων, εκτός από τις κλοτσιές που δίνει και το γρήγορο τρέξιμό του, γι’ αυτό και η φύση το προίκισε με το χάρισμα να κοιμάται ελάχιστα, ξαπλωμένο στο έδαφος. Όταν συμβαίνει αυτό, ποτέ δεν ξαπλώνει όλη η αγέλη. Μερικά άλογα μένουν ξάγρυπνα και φρουρούν εκείνα που κοιμούνται με βαθύ ύπνο. Όμως, το άλογο χρειάζεται μόνο 15 λεπτά βαθύ ύπνου. Μετά ξυπνάει και σηκώνεται με αρκετά αργές κινήσεις. Τον υπόλοιπο χρόνο παίρνει υπνάκους όρθιο! Αυτό το κάνει για να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση, έτσι, τόσο στην άγρια φύση όσο και στην υπηρεσία του ανθρώπου, το άλογο είναι πάντοτε έτοιμο να δράσει. Πώς όμως κατορθώνει να στέκεται όρθιο ενώ κοιμάται; Αυτό είναι δυνατό γιατί τα μπροστινά του πόδια ακινητοποιούνται με το βάρος του σώματός του που πέφτε
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου