Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ζωγράφος, χαράκτης, συγγραφέας ποιητικών έργων με μυστικιστικό, προφητικό περιεχόμενο, ο Ουίλιαμ Μπλέικ (1757-1827) είναι από τους δημοφιλέστερους Αγγλους καλλιτέχνες, παρότι στην εποχή του οι ανατρεπτικές ιδέες του είχαν προκαλέσει σφοδρές επικρίσεις. Ο μυστηριακός χαρακτήρας μεγάλου μέρους του έργου του, που προσφέρεται σε διαφορετικές ερμηνείες, έχει συμβάλει στη διαχρονική γοητεία του, όπως και οι εντυπωσιακές τεχνικές καινοτομίες του στο πεδίο της χαρακτικής και της εικονογράφησης. Η έκθεση «William Blake: Apprentice and Master», που εγκαινιάστηκε την περασμένη Τετάρτη στο Ashmolean Museum της Οξφόρδης, τον παρακολουθεί από τα εφηβικά του χρόνια, όταν μαθήτευσε κοντά στον επιφανή χαράκτη Τζέιμς Μπασάιρ, μέχρι την καλλιτεχνική του ωριμότητα, όταν ο ίδιος δίδασκε νεότερους καλλιτέχνες. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται φημισμένα χαρακτικά του, σχέδια, πίνακες, εικονογραφημένα χειρόγραφα και έντυπα με ποιήματά του.
ΜΑΔΡΙΤΗ
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Museo Thyssen-Bornemisza
www.museothyssen.org
«Αμερικανικός ιμπρεσιονισμός». Το 1886 παρουσιάστηκε η πρώτη έκθεση Γάλλων ιμπρεσιονιστών ζωγράφων στη Νέα Υόρκη, οργανωμένη από τον έμπορο τέχνης και συλλέκτη Ντιράν Ρουέλ. Αν και Αμερικανοί καλλιτέχνες, όπως η Μέρι Κάσατ και ο Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ, είχαν ήδη ταξιδέψει στη Γαλλία και είχαν συνδεθεί με ζωγράφους όπως ο Ντεγκά και ο Μονέ, η έκθεση εκείνη αποτέλεσε την αφετηρία ευρύτερης επιρροής του ιμπρεσιονισμού στις ΗΠΑ, ωθώντας πολλούς καλλιτέχνες να χρησιμοποιήσουν τις γοργές πινελιές, τα φωτεινά χρώματα και τα θέματα από την καθημερινή ζωή που χαρακτήριζαν το ιμπρεσιονιστικό κίνημα. Η έκθεση περιλαμβάνει περίπου 80 έργα, μέσα από τα οποία μπορεί κανείς να παρακολουθήσει πώς ανακάλυψαν τον ιμπρεσιονισμό οι Αμερικανοί ζωγράφοι τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα και πώς εξελίχθηκε το ρεύμα αυτό στις αρχές του 20ού. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που αντιπροσωπεύονται στην έκθεση είναι η Μέρι Κάσατ, ο Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ, ο Θίοντορ Ρόμπινσον, ο Τζον Λέσλι Μπρεκ, ο Τσάιλντ Χάσαμ και ο Ουίλιαμ Μέριτ Τσέιζ (εδώ ο πίνακάς του «Στην παραλία»), ενώ παρουσιάζονται επίσης έργα Γάλλων ιμπρεσιονιστών. Εως την 1η Φεβρουαρίου.
Museo del Prado
www.museodelprado.es
«Goya en Madrid». Η έκθεση φωτίζει μια λιγότερο γνωστή πλευρά του έργου του Φρανθίσκο Γκόγια (1746-1828), εστιάζοντας στην πρώιμη περίοδο της σταδιοδρομίας του μεγάλου Ισπανού ζωγράφου, όταν ακόμη δεν είχε κερδίσει τη φήμη που απέκτησε αργότερα. Το 1775 ο Γκόγια πήγε στη Μαδρίτη και ανέλαβε να φιλοτεχνήσει προσχέδια για ταπισερί του Βασιλικού Ταπητουργείου, που προορίζονταν για τις βασιλικές κατοικίες. Οι συνθέσεις που δημιούργησε, εικόνες με ευφάνταστη θεματολογία, χρωματική πληρότητα και σχεδιαστική ακρίβεια, θεωρούνται έργα τέχνης με αυτόνομη αξία και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανοδική πορεία του καλλιτέχνη. Στις εικόνες αυτές ο Γκόγια θέλησε να αντικατοπτρίσει τις διαφορετικές πλευρές της ζωής των απλών ανθρώπων, σε μια σειρά σκηνών όπου πρωταγωνιστούν άλλοτε η χαρά, η διασκέδαση και το παιχνίδι (εδώ η «Τυφλόμυγα»), άλλοτε η ερωτική επιθυμία, η βία, η θλίψη και η απογοήτευση. Μαζί με τα «προσχέδια», τα οποία προετοίμασαν τον ζωγράφο για τη μετέπειτα θριαμβευτική πορεία του, η έκθεση παρουσιάζει και ορισμένα μεταγενέστερα έργα του καθώς και έργα συγκαιρινών του και παλαιότερων καλλιτεχνών των οποίων το έργο θαύμαζε. Εως τις 3 Μαΐου.
ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ
ΕΚΘΕΣΗ
Museo Nacional de Bellas Artes
www.mnba.gov.ar
«La seduccion fatal: Imaginarios eroticos del siglo XIX». Η έκθεση εστιάζει στις διαφορετικές εκφράσεις του ερωτισμού στο εικαστικό τοπίο του 19ου αιώνα, παρουσιάζοντας έργα με την υπογραφή καλλιτεχνών από την Ευρώπη, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη. Διοργανωμένη σε ενότητες («Γυμνό», «Ερωτισμός και βία», «Εκσταση», «Ηδονοβλεψία και παρέκκλιση», «Γόησσες, μοιραίες γυναίκες και μοντέρνες μούσες») η έκθεση περιλαμβάνει περίπου 65 έργα, τα οποία αναδεικνύουν τον τρόπο που εκφράστηκε η ερωτική επιθυμία (κατά κύριο λόγο, βέβαια, με τη γυναίκα ως αντικείμενο του ανδρικού πόθου) σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στο ιδεολογικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Εκτίθενται επίσης φωτογραφίες, διαφημιστικές αφίσες και εικονογραφημένα έντυπα, που δείχνουν πώς οι δημόσιες απεικονίσεις του γυμνού επηρέασαν την καλλιτεχνική αισθητική κατά τη διαδρομή από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τις αρχές του 20ού. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που αντιπροσωπεύονται στην έκθεση είναι ο Μανέ, ο Ροντέν, ο Λεφέμπρ, οι Αργεντινοί Πριλιδιάνο Πεϊρεντόν και Εδουάρδο Σίβορι (εδώ ο πίνακάς του «Το ξύπνημα της υπηρέτριας», 1887), καθώς και ο Ουρουγουανός Χουάν Μανουέλ Μπλάνες. Ως την 1η Μαρτίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Metropolitan Museum
www.metmuseum.org
«Assyria to Iberia at the Dawn of the Classical Age». Στο απόγειο της ακμής της, τον όγδοο και έβδομο αιώνα π.Χ., η ασσυριακή αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην αρχαία Εγγύς Ανατολή, με επιρροή που εκτεινόταν από την Ασσυρία (το σημερινό βόρειο Ιράκ) μέχρι τη Μεσόγειο. Καθώς η αυτοκρατορία επεκτεινόταν, οι φοινικικές πόλεις - κράτη που γειτνίαζαν επικίνδυνα με τα ασσυριακά εδάφη αναγκάστηκαν να ενισχύσουν τα θαλάσσια εμπορικά τους δίκτυα προς τη Δύση. Οι εμπορικές συνδέσεις που δημιουργήθηκαν έτσι ανάμεσα στα παράλια της Εγγύς Ανατολής, στη βόρεια ακτή της Αφρικής και τη νότια ακτή της Ευρώπης μέχρι τα Στενά του Γιβραλτάρ και ακόμα πιο πέρα, στον Ατλαντικό, έγιναν δίοδοι ανταλλαγής για πρώτες ύλες, χειροτεχνήματα, εικόνες και ιδέες σε όλη τη Μεσόγειο. Παρουσιάζοντας πάνω από 250 έργα τέχνης προερχόμενα από μεγάλες μουσειακές συλλογές από την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τις ΗΠΑ, η έκθεση «Από την Ασσυρία έως την Ιβηρική στην αυγή της κλασικής εποχής» αναδεικνύει τη σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης στη διαμόρφωση των καλλιτεχνικών παραδόσεων που αναπτύχθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Εως τις 4 Ιανουαρίου.
ΠΑΡΙΣΙ
ΘΕΑΤΡΟ
Cartoucherie
www.theatre-du-soleil.fr
«Macbeth». Στο παλιό εργοστάσιο πυρομαχικών της Βενσέν, στα ανατολικά προάστια του Παρισιού, το Θέατρο του Ηλιου παρουσιάζει τον «Μάκβεθ» σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Αριάν Μνουσκίν. Η παράσταση, που διαρκεί τέσσερις ώρες, είναι κατά γενική ομολογία συναρπαστική, με εντυπωσιακά σκηνικά και συνολικά 45 ηθοποιούς. Η σαιξπηρική τραγωδία έχει μεταφερθεί σε μια (ιστορικά αόριστη) σύγχρονη εποχή, όπου ο Μάκβεθ εμφανίζεται σαν νικηφόρος στρατηγός ο οποίος, ενώ στην αρχή απολαμβάνει τους καρπούς της δόξας μαζί με τη συμβία του (σε εύθυμες σκηνές συμποσίων με μουσική υπόκρουση τραγούδια του Ντιν Μάρτιν), κατρακυλάει σιγά σιγά σε έναν κατήφορο προδοσίας, δολοφονιών και τυραννίας. Η κριτική έχει επιφυλάξει γενικά ευνοϊκή υποδοχή στην παράσταση, υπογραμμίζοντας ότι είναι μια επιτυχημένη απόπειρα της Μνούσκιν στο χολιγουντιανού τύπου επικό υπερθέαμα και επαινώντας τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, του Σερζ Νικολάι (Μάκβεθ) και της Νιρουπάμα Νιτιαναντάν (Λαίδη Μάκβεθ). Εως την 1η Μαρτίου.
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου