Πέθανε από κορονοϊό ο σπουδαίος Λουίς Σεπούλβεδα

Θύμα του Covid-19 έπεσε ο σπουδαίος Χιλιανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος, Λουίς Σεπούλβεδα, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών στο Οβιέδο της Ισπανίας, όπου έμενε εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. 

«Ο συγγραφέας Λουίς Σεπούλβεδα πέθανε στο Οβιέδο. Η ομάδα του Tusquets Editores εκφράζει τη βαθιά θλίψη της για την απώλειά του», ανακοίνωσε ο εκδοτικός του οίκος. Στις 25 Φεβρουαρίου είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο, μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων του νέου κορονοϊού, όταν επέστρεψε από ένα φεστιβάλ βιβλίων στην Πορτογαλία.

Ο συγγραφέας με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην πατρίδα του είχε γράψει περίπου είκοσι μυθιστορήματα, χρονικά, διηγήματα και βιβλία για παιδιά που έχουν μεταφραστεί σε πενήντα χώρες.

Έγινε ευρύτερα γνωστός για το μπεστ-σέλερ του «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης», στο οποίο μας προσκαλεί να ξανασκεφθούμε τη σχέση μας με τη φύση και το οποίο εμπνεύστηκε το 1978, όταν στο πλαίσιο ενός προγράμματος της Unesco, μοιράστηκε για έναν χρόνο τη ζωή του και τις εμπειρίες του με τους ινδιάνους Σουάρ.

Ορισμένα βιβλία από το πλούσιο έργο του, τα οποία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τον Αχιλλέα Κυριακίδη, είναι τα εξής: «Όνομα ταυρομάχου» (1994), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ' ένα γλάρο να πετάει» (1996), « Αν δεν έχεις που να κλάψεις» (1997), «Hot line και Γιακαρέ» (1999), «Χρονικά του περιθωρίου» (2000), «Η τρέλα του Πινοσέτ» (2002), «Σημειώσεις εν καιρώ πολέμου» (2004), «Η σκιά του εαυτού μας» (2009), «Ιστορίες από δω κι απο κει» (2010), «Τελευταία νέα από τον Νότο» (2011), «Η ιστορία ενός σαλιγκαριού που ανακάλυψε τη σημασία της βραδύτητας» (2013), «Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό» (2016).

«Γράφω γιατί πιστεύω στη μάχιμη δύναμη των λέξεων»

Ο Σεπούλβεδα γεννήθηκε το 1949 στο Οβάγιε της Χιλής, σπούδασε θεατρική σκηνοθεσία και αποτέλεσε ηγετική μορφή του φοιτητικού κινήματος ως μέλος του Κομμουνιστικού κόμματος. Επί κυβέρνησης Σαλβαδόρ Αγιέντε, υπήρξε στέλεχος στο τμήμα των πολιτιστικών θεμάτων, όπου ήταν υπεύθυνος για μια σειρά από φθηνές εκδόσεις για το ευρύ κοινό.

«Γράφω γιατί πιστεύω στη μάχιμη δύναμη των λέξεων», έλεγε ο ίδιος που περίμενε μέχρι το 2017 για να ανακτήσει τη χιλιανή υπηκοότητά του που του είχε στερήσει ο Πινοτσέτ. Ο στρατευμένος δημιουργός είχε φυλακιστεί από το δικτατορικό καθεστώς, είχε εξοριστεί και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Ευρώπη.

Αφού έμεινε στη φυλακή για δυόμιση χρόνια, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό χάρη στην παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και κατάφερε να διαφύγει και να παραμείνει σχεδόν έναν χρόνο στην παρανομία. Συνελήφθη και πάλι και καταδικάσθηκε σε κάθειρξη 28 ετών, μια ποινή που μετατράπηκε σε εξορία και πάλι χάρη στη Διεθνή Αμνηστία. Αναχώρησε από τη Χιλή το 1977 και δεν επέστρεψε ποτέ για να εγκατασταθεί.

Αρχικά επρόκειτο να εξοριστεί στη Σουηδία, αλλά δραπέτευσε σ' έναν σταθμό στην Αργεντινή και άρχισε μία περιπλάνηση πολλών ετών στη Νότια Αμερική, ιδρύοντας θεατρικούς θιάσους στον Ισημερινό, στο Περού και στην Κολομβία και στρατεύθηκε στο πλευρό των Σαντινίστας στη Νικαράγουα, όπου άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος.

Εγκαταλείποντας τη Λατινική Αμερική, ο Σεπούλβεδα από το 1982 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη, πρώτα στο Αμβούργο, λόγω του θαυμασμού του για τη γερμανική λογοτεχνία, κυρίως τους ρομαντικούς Νοβάλις και Χαίλντερλιν και εργάστηκε πάλι ως δημοσιογράφος, ταξιδεύοντας πολύ στη Λατινική Αμερική και την Αφρική.

Την ίδια χρονιά ήρθε σε επαφή με την Greenpeace και εργάστηκε μέχρι το 1987 ως μέλος πληρώματος σε ένα από τα πλοία τους. Αργότερα λειτούργησε ως συντονιστής μεταξύ των διαφόρων κλάδων της οργάνωσης.

Eίχε βραβευτεί στη χώρα του αλλά και στη Γαλλία με το Τάγμα των τεχνών και των γραμμάτων.

ΠΗΓΗ:efsyn.gr