Internet Game από τον ΟΗΕ για τους πρόσφυγες

Ένα διαδραστικό ηλεκτρονικό παιχνίδι, που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια, δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Μήπως, πέρα από τους μικρούς μας φίλους, πρέπει να το δοκιμάσουμε και εμείς οι μεγάλοι, για να αντιληφθούμε πώς νιώθει το κύμα όλων εκείνων των προσφύγων που καταλήγουν στη χώρα μας;

Αποτελώντας ιδέα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, το παιχνίδι επιτρέπει σε όποιον θέλει να παίξει, να αφουγκραστεί την ένταση και την αγωνία που βιώνει ένας αληθινός πρόσφυγας ως προς τις επιλογές και τις προσεκτικές κινήσεις, που πρέπει να κάνει, όταν αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα του. Ας γνωρίσουμε από κοντά, διαλύοντας συγκεκριμένα στερεότυπα, το παιχνίδι που διεισδύει στον κόσμο των προσφύγων. Τι θα κάναμε εάν ήμαστε εμείς εκείνο το παιδί, που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του, επειδή η ζωή του βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο;  Θα περνούσαμε επιτυχώς από όλες τις δοκιμασίες που θα μας οδηγούσαν σε μία νέα ζωή;
Το “ταξίδι της φυγής” οδηγεί τον παίκτη- πρόσφυγα μέσα από μία σειρά επιλογών και ερωτήσεων, στα μονοπάτια που βαδίζουν καθημερινά, χιλιάδες πρόσφυγες ανά τον κόσμο, χωρίς την επιλογή να τα ξαναπερπατήσουν. Πώς είναι άραγε η ζωή τους; Ο “πρόσφυγας” πρέπει να περάσει από δώδεκα πιθανές δοκιμασίες σε μία προσπάθεια να ξεφύγει από την σκλαβιά και την δίωξη, μέχρι να βρει ένα ασφαλές καταφύγιο και να ξεκινήσει μια νέα ζωή.
Πρέπει να ετοιμάσει το σακίδιό του και να εγκαταλείψει το σπίτι του, σε λιγότερο από ένα λεπτό, πριν έρθουν οι δυνάμεις ασφαλείας. Παίζοντας το παιχνίδι, προκαλείται ένα έντονο άγχος, ένας διαρκής και ανεξέλεγκτος φόβος για το ποιο θα πρέπει να είναι το επόμενο σωστό βήμα ώστε να γίνεις αποδεκτός από τους ανθρώπους που συναντάς μπροστά σου. Η ασφάλεια σου διακυβεύεται, στον δρόμο παραμονεύουν οι “κακοί” και η προσοχή που πρέπει να επιδείξεις, είναι απαραίτητη για να διασφαλίσεις την ομαλή παραμονή σου στον τόπο που βρέθηκες.

Πού θα κοιμηθείς την νύχτα; Πώς θα επικοινωνήσεις εάν δεν γνωρίζεις την γλώσσα της χώρας; Εάν περιμένεις στη στάση και το τελευταίο λεωφορείο έχει ήδη φύγει, ποια θα είναι η επόμενη κίνηση; Το άγχος μάλλον προέκυψε αβίαστα μόνο και μόνο από τον καταιγισμό των ερωτήσεων. Ως παίκτες, ξέρουμε πως οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να διακόψουμε το παιχνίδι και να επιστρέψουμε στη δική μας πραγματικότητα. Ο πρόσφυγας δεν έχει τέτοια επιλογή.  Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία, οι άνθρωποι αρχίζουν να διαμορφώνουν τις αντιλήψεις τους γύρω από τους πρόσφυγες κατά την παιδική και κυρίως, εφηβική ηλικία των 12-15 ετών. Η ηλικία αυτή είναι η πιο κατάλληλη, προκειμένου να γίνουν κατανοητές οι διαφορές μεταξύ των εννοιών του μετανάστη και του πρόσφυγα, που θα λειτουργήσουν ως αρχή συνειδητοποίησης της θέσης όλων εκείνων των ανθρώπων που δεν επιλέγουν, αλλά αναγκάζονται να προσαρμοστούν στα δεδομένα μίας νέας χώρας.
Μην ξεχνάμε ότι ο πρόσφυγας δεν έχει την επιλογή να επιστρέψει πίσω, να διακόψει το παιχνίδι, να επαναφέρει την περίοδο που ζούσε ομαλά στην χώρα του. Το παιχνίδι που παίζουμε εμείς, κάποιοι ανθρώποι το αποκαλούν πραγματικότητα.  
Σύμφωνα με τη σύμβαση της Γενεύης (1951):
"Πρόσφυγας είναι το άτομο που βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του ή του τόπου κατοικίας του, έχει δικαιολογημένο φόβο δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων και εξαιτίας αυτού του φόβου δίωξης αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να απολαμβάνει την προστασία αυτής της χώρας ή την επιστροφή σ' αυτήν".
PATHFINDER