Το νέο βιβλίο του Β. Αλεξάκη «Ο μικρός Έλληνας»

«Είναι το τελευταίο βιβλίο που γράφω για το Παρίσι και στο Παρίσι. Έκλεισε ένας κύκλος και δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο γράφτηκε πρώτα στα γαλλικά. Από εδώ και στο εξής θα περνώ τον περισσότερο χρόνο μου στην Αθήνα. Πολλοί φεύγουν τώρα από την Ελλάδα, πρέπει και κάποιος να γυρίσει. Άλλωστε, η Ελλάδα προσφέρει αυτή τη στιγμή, πολύ περισσότερο απ ό,τι η Γαλλία, μεγάλα θέματα για μυθιστόρημα». Έτσι παρουσίασε ο Βασίλης Αλεξάκης χθες το μεσημέρι στο σπίτι του, στο Κολωνάκι, το καινούργιο του βιβλίο με τίτλο «Ο μικρός Έλληνας», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εξάντας.

«Ο μικρός Έλληνας» είναι το αποτέλεσμα ενός προβλήματος υγείας. Μια εγχείριση για ανεύρυσμα στο πόδι ανάγκασε τον συγγραφέα να μείνει για ένα μεγάλο διάστημα σε ξενοδοχείο, αφού δεν μπορούσε να ανέβει στον πέμπτο όροφο, όπου βρίσκεται το διαμέρισμά του στο Παρίσι: «Η κατάσταση αυτή της προσωρινής αναπηρίας με έκανε να αισθανθώ και πάλι ξένος στην πόλη και να επιστρέψω στα πρόσωπα της παιδικής μου ηλικίας, τα οποία αποφάσισα να μετατρέψω σε μυθιστορηματικούς ήρωες. Σε αυτό βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι επισκεπτόμουν καθημερινά τον Κήπο του Λουξεμβούργου, όπου έχουν ζήσει ήρωες του Μπαλζάκ και του Ουγκό, αλλά και συγγραφείς, όπως ο Ανατόλ Φράνς ή ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Ναπολέων και ο Ρισελιέ. Μέσα στον Κήπο του Λουξεμβούργου υπάρχει ένα κουκλοθέατρο στο οποίο έχουν παρουσιαστεί όλα τα μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε εκδοχή κούκλας. Κάπως έτσι επέστρεψα στις μορφές των παιδικών μου χρόνων, δίνοντάς τους μυθιστορηματική υπόσταση».

Ένας από τους πρωταγωνιστές στο μυθιστόρημα του Β. Αλεξάκη είναι ο Γιώργος Θαλάσσης (από τη σειρά «Ο μικρός ήρως»), που συναντά τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα και ξαναβρίσκει τους παλιούς του συντρόφους σε εντελώς διαφορετική κατάσταση: ο Σπίθας έχει μπλέξει στα δίχτυα της οικονομικής διαφθοράς και η Κατερίνα έχει παντρευτεί με Γερμανό και υπερασπίζεται τις απόψεις του εναντίον της Ελλάδας. Η εποχή της κρίσης; «Στις περιπλανήσεις μου στο Παρίσι με την ιδιότητα του προσωρινού ανάπηρου» είπε ο συγγραφέας «γνωρίστηκα με έναν άστεγο, ο οποίος έμοιαζε με τον Ροβινσώνα Κρούσο και με οδήγησε σ΄ένα κέντρο όπου μαζεύονται οι άστεγοι τη νύχτα και συζητούν. Με κάποιους από αυτούς έκανα εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Δεν είναι περιθωριοποιημένοι, αλλά καθημερινοί άνθρωποι όπως όλοι μας».

Μια από τις κούκλες (σσ. παριστάνει τον θάνατο) του θεάτρου του Κήπου του Λουξεμβούργου βγαίνει στον «Μικρό Έλληνα» στους δρόμους της πόλης και αρχίζει να φουσκώνει τρομοκρατώντας τους πάντες. Οι ήρωες καταφεύγουν στα εγκαταλελειμμένα ορυχεία που βρίσκονται κάτω από το Παρίσι και εκεί, σε αυτόν τον κρανίου τόπο, προσπαθούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή. «Το ερώτημα του βιβλίου είναι αν υπάρχει ζωή έξω από το μυθιστόρημα» κατέληξε ο Β. Αλεξάκης: «Μέσα στο μυθιστόρημα υπάρχει σίγουρα. Έξω, όμως;»

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ