Ο ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΒΛΕΠΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Σύμφωνα με τη θεωρία του δομισμού ή στρουκτουραλισμού, οι αναπαραστάσεις του κόσμου στην τέχνη, βασίζονται σε υποσυνείδητες δομές του ανθρώπινου νου. Οι αναπαραστάσεις είναι προϊόντα της κοινωνικής δράσης του ανθρώπου, η οποία ταυτίζεται με την πολιτική του δράση και έχει ως συνέπεια τη μεταβολή της συμβολικής δομής της κοινωνίας και γενικότερα την κοινωνική αλλαγή.
Και η Μεταδιαδιακστική Αρχαιολογία αναγνωρίζει την ύπαρξη συμβολικών νοημάτων, σε όλα τα αντικείμενα που συνιστούν τον υλικό κόσμο. Τα νοήματα αυτά σχετίζονται με τις έννοιες, τις ιδέες και το συμβολισμό, που συνειδητά ή ασυνείδητα είχαν σχηματίσει οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή. Οι συμβολισμοί είναι αντικείμενο ερμηνείας, το νόημα τους όμως, δεν είναι ίδιο για όλους, αλλά ποικίλει ανάλογα με τη θέση εκείνου που τα ερμηνεύει.
Παράδειγμα αυτής της προσέγγισης. αποτελεί η προσπάθεια ερμηνείας των βραχογραφιών της Νεότερης Παλαιολιθικής εποχής από τον Leroi-Gourhan . Στα τοιχώματα των σπηλαίων της Δ. Ευρώπης , ΝΔ Γαλλίας και Β. Ισπανίας υπάρχουν εικόνες ζώων (χρονολογούνται το 10.000 π.Χ.) και αφηρημένα σχέδια. Στη μελέτη του ο Leroi-Gourhan, τις απεικονίσεις αυτές, τις αντιμετώπισε ως κείμενα. Οι συνθέσεις των παραστάσεων δεν είχαν γίνει στην τύχη αλλά σχεδιάστηκαν προκειμένου να έχουν συμβολική σημασία. Οι δημιουργοί των εικόνων, εκμεταλλευόμενοι τη μορφή του σπηλαίου, τοποθέτησαν τα ζώα σύμφωνα με μία τάξη και μία ιεραρχία,. Τα άλογα και οι βίσωνες είναι τα κατ εξοχήν απεικονιζόμενα ζώα βρίσκονται στο κέντρο του σπηλαίου. Οι αίγαγροι , τα ελάφια, τα μαμούθ, τοποθετημένα σε περιφερειακά σημεία, ενώ λιγότερο συχνά απεικονίζονται οι ρινόκεροι, οι αρκούδες τα αιλουροειδή και στο βάθος του σπηλαίου.
Τώρα η έρευνα μελετά πως η διακόσμηση κάθε σπηλαίου προσαρμόστηκε στο σχήμα των τοίχων του, ακόμη και στις περιοχές στο σπήλαιο όπου η ανθρώπινη φωνή αντηχεί πιο αποτελεσματικά.
Σε αυτό το πλαίσιο ερευνητές από Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και πανεπιστήμιο Sankt Poelten του εφαρμοσμένων επιστημών ( FH ) σε Αυστρία πιστεύουν , ότι οι εικόνες που έχουν βρεθεί μέσα στα σπήλαια ήταν κάτι περισσότερο από απλές εικόνες . Όπως πρόσφατα ανέφερε ο" Frederick Baker του Cambridge University «κατά τη γνώμη μας δεν είναι μόνο εικόνες, αλλά αποτελούν μέρος οπτικοακουστικής απόδοσης. Δεν υπήρχαν κινούμενες εικόνες αλλά την αίσθηση της κίνησης την απέδιδαν οι ακολουθίες των εικόνων. Η ηχώ παρήγαγε τον ήχο διαφορετικό και ανάλογο με τη θέση που είχαν τοποθετηθεί οι εικόνες στο σπήλαιο.
Με αυτή την έννοια , οι εικόνες που συχνά απεικονίζουν μάχες , χορούς ή κυνήγι , αλλά ποτέ δεν δείχνουν ενδιαφέρον στο θανάτου και σπάνια απεικονίζουν γυναίκες δεν είναι μόνο στατικές εικόνες , αλλά εικόνες που μεταδίδουν μια ιστορία στο θεατή - ακριβώς όπως και στον κινηματογράφο.
Στο πανεπιστήμιο του Cambridge με τη βοήθεια της τεχνολογίας του υπολογιστή δημιούργησαν τέτοιες ακολουθίες εικόνων, όπως αυτές των σπηλαίων, όπου προβάλλονται ως ταινίες κινουμένων σχεδίων.
γ.ξ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ :
1.C. Renfrew &P. Bahn, Αρχαιολογία Θεωρίες, Μεθοδολογία και Πρακτικές εφαρμογές, 2001.
2. Yahoo News.