< ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΟΡΧΑΝ ΠΑΜΟΥΚ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

«Λογοτεχνία ίσον επικοινωνία»
Της Μικέλας Χαρτουλάρη
Χίλιοι οκτακόσιοι πενήντα παµουκικοί καθιστοί – και ανάµεσά τους η Αντα Παπανδρέου που κρατούσε σηµειώσεις. Αλλοι εκατό έξω από το µεγάλο αµφιθέατρο του Megaron Plus, να παρακολουθούν επί µιάµιση ώρα από οθόνες τη συζήτηση τουτούρκου νοµπελίστα συγγραφέα Ορχάν Παµούκ µε τον οµότεχνό του, πρόεδρο του Κέντρου Βιβλίου Τάκη Θεοδωρόπουλο· και µια τεράστια φιδωτή ουρά µεπολλούς νέους και λιγότερο νέους, όχι µόνοΕλληνες, αλλάκαι Τούρκους, Γάλλους κ.ο.κ.να περιµένουν στωικά µε ένα βιβλίο στο χέρι µια αφιέρωσή του! Αυτό θα πει επιτυχία.

Ο Ορχάν Παµούκ έκανεχθες το βράδυ το καλύτερο ποδαρικό στιςεκδηλώσεις του Megaron Plus γιατο 2011 µιλώνταςαπλά αλλά όχι απλοϊκά, χωρίς πιασιάρικες ατάκες για γκρούπις, χωρίς προκάτ απαντήσεις, χωρίς βαρύγδουπα νοήµατα,χωρίς επίδειξη γνώσεωνκαι όµως ουσιαστικά, µε αυθορµητισµό, χιούµορ και απλότητα. Σαν να ήταν καλεσµένοςσε δείπνο και όχι σαννα µιλούσε από ένα βήµα – ή έστω από µια σκηνή. Και απέσπασε ένα παρατεταµένο χειροκρότηµα µετην ανεπιτήδευτη απάντησή του στην ερώτησηµιας ακροάτριας για το αν τον έχει επηρεάσει η ποίηση. «Είναι αλήθεια ότι προσπάθησα να γράψω ποιήµατα στα 19 µου, αλλά απέτυχα. Θεωρώ ότι το να γράφεις ποίηση είναι δώρο Θεού. Εµένα δεν µου ψιθύρισε ο Θεός, ωστόσο προσπαθούσα πάντα να φανταστώ τι θα µου ψιθύριζε και έτσι έγραψα τα µυθιστορήµατά µου».

Η χθεσινή εκδήλωση στο Megaron Plus ήταν καινοτόµα διότι πήρε τηµορφή συζήτησης από την αρχή χωρίς να δοθεί διάλεξη και έτσι δηµιούργησε µια χαλαρή ατµόσφαιρα τόσο στη σκηνή όσο και στους εξώστες ή στην πλατεία, όπου εκτός από τον οικοδεσπότη Γιάννη Μάνο πήραν θέση µεταξύ άλλων η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη (κοντά στην σύζυγο του Πρωθυπουργού), η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαµπράκη - Πλάκα, η διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης Αννα Καφέτση, ο σκηνοθέτης Νίκος Κουτελιδάκης κ.ά.

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος έκανε µια σύντοµη παρουσίαση του προσκεκληµένου τονίζοντας πως πρόκειται για έναν πνευµατικό άνθρωπο «που χρησιµοποιεί τα όπλα του λόγου για να αποδίδει δικαιοσύνη όπου το κρίνει απαραίτητο» και ότι «η λογοτεχνία του έρχεται να µας υπενθυµίσει ότι η τέχνη του µυθιστορήµατος µάς είναι ακόµα απαραίτητη». Και ο Ορχάν Παµούκ προκάλεσε την πρώτη έκπληξη όταν διάλεξε να διαβάσει– µε αέρα ηθοποιού –ένα χρονογράφηµα του 1996 (από το βιβλίο του «Αλλαχρώµατα») όπου αποτύπωνε την γκρίνια της µικρούλας κόρης του για το σχολείο πουκαθόλου δεν της άρεσε,που τη φόβιζε και την έκανε να κλαίει.«Το ίδιο ένιωθα κι εγώ», είπε και γελώντας σχολίασε ότι αυτό το κείµενό του διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία! Αυτή είναι, όπως σηµείωσε αργότερα, η προσέγγιση στα πράγµατα που τον ενδιαφέρει ως συγγραφέα: «Οχιµέσα από τα µεγάλαδράµατα της ιστορίας, αλλά µέσα από τις λεπτοµέρειεςτης ζωής, µέσα από τα µικρά και τα ανθρώπινα». Από εκεί και πέρα οι δύο συνοµιλητές µίλησαν λιγότερο για την Ευρωπαϊκή Ενωση «που δεν είναι πια τόσο χοτ ζήτηµα», καθόλου για πολιτική (επειδή δεν το ήθελε), και πολύ για το µυστικό κέντρο των καλών µυθιστορηµάτων «που µας λέει περισσότερα απ’ όσα λέει ηζωή» ή για το µυθιστόρηµαπου «είναι η κατ’ εξοχήν µορφή της οικουµενικής επικοινωνίας».
Ορχάν Παµούκ:
«Το γεγονός ότι η Ιστανµπούλ βρισκόταν στις παρυφές της Ευρώπης µού προκαλούσε µια αίσθηση ελευθερίας στα πρώτα µου συγγραφικά βήµατα»
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ